Άλλο ένα μυστικό τής ζωής. Ξεπεράστε το τώρα αντικαθιστώντας το με το μετά.

Όταν έχετε δυσκολίες, προβλήματα , θέλετε να ξεπεράσετε αρνητικές καταστάσεις, όταν  στην ζωή σας είστε σε φάση δυσμένειας , πρέπει να μάθετε να χρησιμοποιείτε ένα μυστικό νόμο του πεδίου της δημιουργίας. 

Να θυμάστε πώς όλα περνούν. Η ζωή κυλάει και όλα αλλάζουν. Μια μεγάλη πραγματικότητα πού την βιώνουμε κάθε στιγμή.  Όλα αλλάζουν . 

  Μετά τις κακές στιγμές έρχονται οι καλές. Πόσες τέτοιες έχουν περάσει από την ζωή μας; Πόσες δυσκολίες έχουν παρέλθει  κατά το ρούν της υπάρξεώς μας;  Μάθετε λοιπόν να ξεπερνάτε τις δυσκολίες του τώρα με την μυστική συνταγή του ξεπεράσματος.  

Ξεπεράστε το τώρα αντικαθιστώντας το με το μετά. Είναι πολύ απλό. Από τις πιο μικρές έως τις πιο μεγάλες καταστάσεις πού μας ταλανίζουν τώρα, μπορούμε να τις ξεπεράσουμε  αντικαθιστώντας τες  με μια σκέψη. Σκεφθείτε  το μέλλον και αφήστε το παρόν στην άκρη. Όταν  δεν μπορείτε να ξεφύγετε  από μια δύσκολη στιγμή , όταν πρέπει να βιώσετε κάτι δύσκολο,  σκεφθείτε όχι πώς θα το ξεπεράσετε , αλλά πώς το έχετε ήδη ξεπεράσει.  Προχωρήστε μερικά βήματα πιο πέρα. Στο μέλλον. Δείτε νοητικά ότι όλα πέρασαν. Δεν είναι καθόλου δύσκολο. Είναι το πιο εύκολο πράγμα . Είναι σαν να σκέπτεστε  ότι αύριο το πρωί θα ξυπνήστε και θα πάτε στην εργασία σας. Και αν δεν έχετε εργασία , σαν να  σκέπτεστε ‘ότι αύριο το πρωί θα ξυπνήσετε και θα πιείτε τον καφέ σας  . Με την  ίδια σιγουριά αφήστε στον Θεό να δημιουργήσει σε υλική πραγματικότητα αυτό πού έχετε στο μυαλό σας.  Άλλωστε, αναλογιστείτε πόσες δυσκολίες έχετε περάσει στην ζωή σας πού έφυγαν τόσο μακριά στο παρελθόν. Να σκέπτεστε λοιπόν το μέλλον. Έτσι , πρώτον  δεν βιώνετε με άγχος την τωρινή δυσκολία. Δεύτερον  μην του δίνοντας  το μέγεθος και την αξία του να σας αγχώσει  γιατί δεν αξίζει να χαλάτε την ζωή σας για κάτι αρνητικό πού αφήσατε οι ίδιοι να σας εξουσιάσει ,  θα σας αφήσει πολύ πιο γρήγορα.  Τρίτον  με τον τρόπο αυτόν, του ξεπεράσματος  , οι δύσκολες στιγμές   θα  εμφανίζονται πολύ σπάνια στην ζωή σας πλέον.  Και τέταρτον, θα μάθετε με αυτόν τον τρόπο να κάνετε ωραίες σκέψεις για το μέλλον σας πού έκπληκτοι θα τις βλέπετε να υλοποιούνται. Και ό λόγος πού θα συμβεί αυτό είναι ότι , όταν θέλουμε να ξεπεράσουμε μια δύσκολη κατάσταση , θέλουμε να έρθει ένα ευχάριστο τέλος. Άρα, κάνουμε μια θετική σκέψη, απλή, ότι τελείωσε η δυσκολία ήδη . Όταν λοιπόν  σκεφτούμε αυτό το πιο πέρα από το τώρα , έτσι απλά μπορούμε με την ίδια βεβαιότητα να σκεφτούμε και οτιδήποτε άλλο και να το δούμε να υλοποιείτε.  Έτσι είναι . Όλα τά μυστικά της ωραίας και εύκολης ζωής  είναι πολύ απλά. Αρκεί να είμαστε παρατηρητικοί και να σκεπτόμαστε.  Η ζωή μας διδάσκει.   Πρέπει να σας πώ πώς κάποτε, πολύ παλιά, ίσως στην εποχή του Χρυσού γένους,  ο τρόπος αυτός της ζωής  ήταν δεδομένος στους ανθρώπους.  Κάποιοι κρύψανε  αυτήν την γνώση  από την ανθρωπότητα  αντικαθιστώντας την από τον φόβο.  Και  ο φόβος , αν ήταν  τότε φαινότυπος , μετά έγινε γονότυπος  για όλους τους ανθρώπους.  Ελευθερωθείτε.  Ο Θεός μαζί σας.

ΦΙΛΟΣΟΣΦΙΑ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΑ 

ΑΠΟ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ

Ξέρετε γιατί όταν οι άνθρωποι παθαίνουν ένα κακό μετά τους έρχεται  κάτι καλό; Όταν στεναχωριούνται και έχουν προβλήματα τους έρχεται  απρόσμενη βοήθεια;

Η απάντηση είναι  πώς ενεργοποιείται η δύναμη του νού. Ο ανθρώπινος νούς  είναι άμεσα συνδεδεμένος με τον Θεό. Ο Θεός είναι πανταχού παρών μέσω του νού του ανθρώπου και των νόμων της φύσεως.

Όταν λοιπόν κάποιος παθαίνει ή  του συμβαίνει  κάτι αρνητικό, κάποια αναποδιά , τότε οι άλλοι άνθρωποι τον λυπούνται και τον  συμπονούν. Λογικό είναι  τότε να σκέπτονται ότι καλλίτερο για την ζωή του . Εύχονται να ξεπερασθούν τά προβλήματά του  και να του έρθει κάτι καλό. Έχει λοιπόν την θετική σκέψη των συνανθρώπων  του. Αυτή είναι μια ομαδική ενεργοποίηση θετικής σκέψης για το καλό του ανθρώπου πού έχει πέσει σε αναποδιές και προβλήματα.  

Άλλωστε ο Χριστός το είχε πεί. «Δύο άνθρωποι αν συμφωνήσουν μεταξύ τους μπορούν να μετακινήσουν βουνά.»

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΑ

Αφύπνιση. Η επιστροφή στον εικονικό κόσμο;

Αν τον κόσμο που επέλεξα να ζήσω, δεν τον υλοποιώ με τα δικά μου όνειρα, τότε ζω στο όνειρο ενός άλλου… Κι αν μέσα στο όνειρο αυτό ξυπνήσω και αντιληφθώ την εκδοχή της εξαπάτησής μου αλλά συνεχίσω να αδυνατώ να δημιουργήσω τα δικά μου όνειρα, τότε η συνειδητότητα καταγράφει τη στάση μου σαν συνειδητή υποταγή στο όνειρο εκείνου ενώ εμένα σαν συνειδητό υπηρέτη του… Η συνειδητότητα δηλαδή, δεν εξετάζει αν αυτό που αντιλαμβανόμαστε και σκεφτόμαστε είναι καλό ή κακό, αλλά απλώς το υλοποιεί…

Εδώ και αρκετά χρόνια, ακούω, βλέπω και διαβάζω δεκάδες ή και εκατοντάδες ανθρώπους να μιλάνε και να γράφουν για την «αφύπνιση». Οι περισσότεροι μάλιστα από αυτούς, θεωρούν ότι η αφύπνιση είναι μια κατάσταση, κατά την οποία όσοι εισέλθουν σε αυτήν, γίνονται με κάποιο αυτόματο και μαγικό σχεδόν τρόπο διαφορετικοί άνθρωποι… Θεωρούν δηλαδή ότι «αφυπνισμένοι» είναι οι άνθρωποι, οι οποίοι μέσα σε ένα λεπτό αλλάζουν  και γίνονται κάτι άλλο, καινούργιο και διαφορετικό από εκείνο που ήταν μέχρι εκείνη τη στιγμή… Όμως είναι αλήθεια τα πράγματα έτσι; Διότι κανονικά, σύμφωνα με την έννοια της λέξης, αφυπνισμένος είναι εκείνος ο οποίος κοιμόταν και ξύπνησε… δηλαδή άλλαξε κατάσταση συνειδητότητας… και ενώ βρισκόταν σε ύπνο και ίσως αυτό που αντιλαμβανόταν ήταν όνειρο, τώρα ξύπνησε και βλέπει και αισθάνεται τον αισθητό κόσμο…

Αν δηλαδή κάποιος κοιμάται κι ονειρεύεται ένα σπίτι που καίγεται και κάποιος –μέσα στο όνειρο που βλέπει- τον πληροφορήσει ότι το σπίτι αυτό είναι το δικό του, αυτό σημαίνει ότι -όσο παραμένει στην ίδια κατάσταση του ονείρου- θα μπορέσει να κάνει κάτι; Αν εσύ ο αναγνώστης δεις στο όνειρό σου ένα σπίτι να είναι μέσα στις φλόγες και κάποιος δίπλα σου, σου φωνάξει ότι το σπίτι αυτό που καίγεται είναι το δικό σου, είσαι σίγουρος ότι επειδή θα γνωρίζεις ότι είναι το δικό σου σπίτι –όσο μένεις μέσα στο όνειρό σου- θα αντιδράσεις έτσι ώστε να το σβήσεις, ή να μπεις για να σώσεις την οικογένειά σου που είναι μέσα ή οτιδήποτε άλλο που θα έκανες εδώ έξω στον «πραγματικό» κόσμο; Έχεις δει πολλά όνειρα μέσα στα οποία έχεις αντιδράσει όπως ακριβώς αντιδράς όταν είσαι ξύπνιος στον αισθητό κόσμο; Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Μάθετε το μυστικό να «ξεχνάτε»

Θα έχετε παρατηρήσει πώς όταν κάτι επιθυμείτε και κάνετε μια φευγαλέα σκέψη με την επιθυμία σας αλλά μετά την ξεχνάτε καί συνεχίζετε  να απασχολήστε και εσείς και το μυαλό σας με άλλα πράγματα , προς έκπληξή σας βλέπετε να πραγματοποιείται η επιθυμία σας. Μάλιστα συχνά θα έχετε πεί την φράση «Αχ! Αυτό πού ήθελα» ‘η « Α! αυτό επιθυμούσα και μού ήρθε», ή κάτι παρόμοιο.

Λοιπόν αυτό που έχει συμβεί στο ενδιάμεσο είναι πώς χωρίς να γνωρίζετε τον μηχανισμό η επιθυμία σας υλοποιήθηκε. Ο λόγος και ο τρόπος είναι ότι απλά την «ξεχάσατε». 

Το μυστικό είναι να μάθουμε να ξεχνάμε. 

Να εκφράζουμε την επιθυμία μας και να την ξεχνάμε. Αυτό μας συμβαίνει βέβαια σε απλά πράγματα, μικρές επιθυμίες γιατί αυτές είναι όχι πάντα άμεσης ανάγκης και τις εκφράζουμε αλλά τις βάζουμε πίσω και φεύγει ο νούς μας γρήγορα γιατί τον απασχολούν άλλα πιο έντονα και επιτακτικά προβλήματα .  Δηλαδή τις ξεχνάμε. Ο νούς όμως έχει στείλει το μήνυμα, δεν τις ξεχνά.

Τι συμβαίνει όμως σε μεγάλα προβλήματα, σε θέματα πού νοιώθουμε άμεση ανάγκη να λυθούν; Γιατί δεν έρχεται η λύση πού ζητάμε;

Λοιπόν, τά λάθη πού κάνουμε  είναι διάφορα.

 Πρώτον , δεν μπορούμε να ξεχάσουμε το πρόβλημα. Μας ταλανίζει , μας σκοτίζει. Επιμένει , κουράζει, και  μας φέρνει σαν επανάληψη τά ίδια συναισθήματα  σαν αποδοχή αυτού πού ζητάμε.

Δεύτερον, δεν σκεπτόμαστε ποια λύση θέλουμε στο πρόβλημά μας. Γιατί με την ερώτηση «Τι να κάνω;»  δεν δίνουμε καμμιά κατεύθυνση αναζήτησης λύσης  στο μορφογενετικό πεδίο υλοποίησης της επιθυμίας μας και παραμένει η επανάληψη της ερώτησης – ανησυχίας «τι να κάνω».

Τρίτον,  όταν έχουμε μια λύση και την εκφράζουμε  περιμένοντας να πραγματοποιηθεί  η επιθυμία μας αυτή, πιέζουμε και εξαναγκάζουμε  να συμβεί γρήγορα , πράγμα πού σημαίνει πώς δεν ξεκολλάει ο νούς μας από αυτήν άρα δεν την ξεχνάμε.

Εδώ πρέπει να πάρουμε το μάθημα του πώς λειτουργεί το πεδίο της υλοποίησης των σκέψεων και των λόγων μας.

Όταν ξεχνάς,  σημαίνει πώς είσαι ήρεμος, δεν πιέζεσαι και δεν πιέζεις, δεν ανησυχείς και δεν αγανακτείς, άρα ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ.  Αυτή είναι η δύναμη της πίστης.  Αυτός είναι και ο τρόπος απελευθέρωσης από τά δεσμά μας.  Όταν μάθουμε να εργαζόμαστε με αυτόν τον τρόπο θα βρούμε την δύναμή μας.  Όσο εξαρτόμαστε  από τον εγκλωβισμό των αισθήσεων της υλικής πραγματικότητας, θα είμαστε δέσμιοι  μιάς κατάστασης πού θα εξαρτώνται όλα από τους άλλους, από το σύστημα, από τον κόσμο πού έχουμε δεχθεί σαν πραγματικό, από το ματρίξ πού μας επιβάλουν.

Μάθετε λοιπόν τον τρόπο να ζητάτε και να ξεχνάτε.

Σοφία Βλάχου

Νόηση. Η ισχύς των πληροφορομορφικών πεδίων

Γνωρίζετε τι είναι ένα πεδίο; Μπορείτε να φανταστείτε ένα γιγαντιαίο χώρο μέσα στον οποίο βρίσκεται ενεργοποιημένο ένα πανίσχυρο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο για παράδειγμα; Περίπου μπορείτε να φανταστείτε πως είναι αυτό για το οποίο μιλάμε έτσι; Ωραία… Φανταστείτε τώρα, να βρίσκεστε μπροστά σε ένα σύγχρονο υπολογιστή, στον οποίο έχετε εγκαταστήσει κάποιο πρόγραμμα, το οποίο είναι ικανό να δημιουργεί με τον κατάλληλο τεχνολογικό εξοπλισμό, ένα τέτοιο πεδίο, μεγέθους ενός δωματίου 100 τετραγωνικών περίπου. Φανταστείτε ακόμη το πρόγραμμα αυτό να μπορεί να αλλάζει σε μορφογενετικό. Δηλαδή να του δίνεις εσύ ο χειριστής του, την εντολή «δημιούργησε ένα τριαντάφυλλο» και αυτό, να το δημιουργεί. Εκεί, στο κέντρο του δωματίου που βρίσκεται το πεδίο, μπροστά στα μάτια σας, ο υπολογιστής σας να σας υπακούει τυφλά και  να σχηματίζει ένα ολόφρεσκο κόκκινο τριαντάφυλλο.

Φανταστείτε τώρα, να αναβαθμίζετε αυτό το σύστημα ώστε να μπορεί ο υπολογιστής, να δημιουργήσει βοηθητικά εσωτερικά προγράμματα μόνος του, ώστε αυτόματα να μπορεί να δημιουργεί ότι του λείπει από ενέργεια, ή λογισμικό. Χωρίς τη βοήθειά σας. Να έχει την ικανότητα δηλαδή να «γεννά» κατ εντολή σας, όχι μόνο «μορφές» αλλά και ολοκληρωμένες πληροφορίες ώστε να ανταποκρίνεται σε κάθε εντολή σας. Φανταστείτε τώρα, αυτός ο υπολογιστής να αυξήσει κατ εντολή σας τη δυναμικότητά του, ώστε να μπορεί μόνος του να δημιουργεί το κατάλληλο λογισμικό και την ολοκληρωμένη πληροφορία ώστε να μπορεί να δημιουργεί σύμπαντα του μεγέθους του κόσμου που ζούμε. Φανταστείτε τέλος όλο αυτό το πεδίο να λειτουργεί χωρίς κάποιο τεχνολογικό μέσο ή υπολογιστή, αλλά απλά να υπάρχει εκεί και με μια σκέψη σας να τίθεται σε λειτουργία και να εκτελεί όλες τις εντολές σας.

Φαντασθείτε δηλαδή, να έχετε στη διάθεσή σας, ένα γιγαντιαίο αυτο-πληροφορο-μορφο-γενετικό πεδίο το οποίο να ενεργοποιείται νοητικά από εσάς και να έχει τη ικανότητα και δυνατότητα να δημιουργεί επίσης νοητικά σύμπαντα και κόσμους ολόκληρους…  Λοιπόν αγαπητέ αναγνώστη αυτό το σύστημα υπάρχει… Και όχι μόνο υπάρχει αλλά το γνωρίζεις και εσύ… Το έχεις ακούσει και διαβάσει σίγουρα πάνω από μία φορά… Μόνο που στο έχουν πει με διαφορετικό όνομα… Στο έχουν πει με το όνομα «Ελοχίμ»… Μάλιστα αγαπητέ αναγνώστη… Οι δημιουργοί του θεού… Εκείνοι οι οποίοι θεωρούνται οντότητες με όνομα «Ελοχίμ»… Εκείνοι που δημιουργούν τους κόσμους κατ εντολή του θεού…

Εμείς πως θα θέλατε να τα ονομάσουμε για να αποφύγουμε τα εβραϊκά ονόματα; Να τους πούμε προσωρινά απλά «δημιουργούς»; Εντάξει… Για την επικοινωνία μας λοιπόν εδώ, θα τους ονομάσουμε δημιουργούς, αλλά θα γνωρίζουμε πως ότι όνομα οντότητα και να του δώσουμε, είναι ένα πανίσχυρο πεδίο που αυτό-τροφοδοτείται με άπειρη ενέργεια, αυτο-δημιουργεί πληροφορία και αυτο-αποφασίζει την μορφή που θα δώσει στη δημιουργία που κάθε φορά ολοκληρώνει… Κι όλο αυτό συμβαίνει νοητικά, δηλαδή χωρίς μηχανήματα και τεχνολογικούς εξοπλισμούς, κατ εντολής της μητρικής του δύναμης και πηγής του… Εκείνου που εμείς αποκαλούμε Θεού… Κι όλο αυτό το πεδίο, μπορεί να έχει όποιο μέγεθος και όση έκταση θέλει. Κι αυτό το πεδίο ζει παντού. Ένα πληροφορομορφικό πεδίο, που δέχεται όμως εντολές μονάχα από την πηγή του. Από το δημιουργό του.

Τώρα θα ήθελα να κάνει ο αναγνώστης ένα νοητό βήμα προς τα πίσω πίσω και να σκεφτεί, όλο αυτό που διάβασε. Αν χρειάζεται, ας το ξαναδιαβάσει ώστε να καταλάβει για τι πράγμα μιλάμε. Κι αφού κατανοήσει βαθιά τι είναι οι «δημιουργοί», ας κάνει ακόμη ένα νοητό βήμα πιο πίσω, ώστε να κατανοήσει τι είναι, ή πως μπορεί να είναι, η πηγή από την οποία προερχόμαστε κι εμείς. Από την οποία προέρχονται οι ψυχές μας. Κι σε όλο αυτό, το άπειρο και ενεργειακό ή αλλιώς φωτεινό σύνολο ας του δώσουμε αν θέλετε την πρόσθετη προσωρινή ονομασία «νου». Κι αυτό τον «νου» ας τον φανταστούμε λίγο πως μπορεί να Είναι, κι αφού το φανταστούμε, να αντιληφθούμε ότι όλο αυτό το σύνολο «υπάρχει» και το όνομά του από καταβολής κόσμου είναι στα Ελληνικά Θεός ή «Ων». Να σκεφτούμε ότι μέσα μας φέρουμε σε όλη τη ζωή μας ένα κύτταρο του, την ψυχή μας, η οποία είναι συνεχώς συνδεδεμένη μαζί του και αλληλεπιδρά. Επικοινωνεί… Θεός, ή Ων ή η πηγή μας… Η πηγή των πάντων…

Κι αυτό το μικρό κύτταρο που λέγεται ψυχή, εκτός από την πληροφορία που σχετίζεται μόνο με μας, με τον Εαυτό μας, φέρει σαν «κοσμικό DNA» και ολόκληρη την πληροφορία της πηγής του… Είναι μέσα μας, επικοινωνεί με τα πάντα γύρω και η αλληλεπίδρασή της με τη συνειδητότητα δημιουργεί για μας τον αισθητό κόσμο.

Αλκιρέας

ΠΗΓΗ

από

Οι ηλεκτρομαγνητικές συχνότητες του εγκεφάλου μας και οι απεριόριστες δυνατότητές του

Με την καθοδηγούμενη χαλάρωση των μυών, γαληνεύει ο Νους και φτάνουμε στο επίπεδο ΑΛΦΑ. (Είμαστε τρισυπόστατοι. ΝΟΥΣ- ΣΩΜΑ-ΠΝΕΥΜΑ. Ζούμε για το Σώμα, Ζούμε για το Πνεύμα, Ζούμε για την Ψυχή. Όλα είναι ίσης σπουδαιότητας).
Εδώ θέτουμε στόχους ευεργετικούς, όπως ο έλεγχος συνηθειών, ενίσχυση αυτοεκτίμησης, στόχους ανάπτυξης και εξέλιξης, αθλητικές επιδόσεις, αύξηση παραγωγικότητας, Δημιουργικότητα… Παραγωγή νέων ιδεών.
Στο επίπεδο Άλφα, οι δυνατότητες είναι απεριόριστες.
Τα θαύματα του χθες είναι η επιστήμη του σήμερα. Είναι η κατανόηση που μας λείπει. Το 1924 ο Χανς Μπέργκεν Αυστριακός ψυχίατρος, έκανε μετρήσεις με ηλεκτροεγγεφαλογράφο, και ανακάλυψε ότι ο εγκέφαλός μας πάλλεται με παλμούς το δευτερόλεπτο, όπως η καρδιά μας πάλλεται με παλμούς το λεπτό. Και όταν αυτοί οι παλμοί είναι από 14 έως 21 λέμε πως είμαστε στη Βήτα συχνότητα. Είναι η κατάσταση της εγρήγορσης, όπου λειτουργούν οι 5 αισθήσεις , αναγνωρίζουμε τον φυσικό κόσμο και μας αναγνωρίζει κι αυτός.
ΣΤΗΝ ΒΗΤΑ έχουμε:
Συνείδηση, λογική, επικοινωνία- γλώσσα, ανάλυση (ξεχωρίζω το δέντρο από το δάσος) έννοια χώρου- χρόνου.
Και αριστερό ημισφαίριο. Στο Βήτα έχουμε επίγνωση και είμαστε δέκτες του φυσικού κόσμου. Ο εγκέφαλος είναι πομπός και δέκτης. Με αυτές τις συχνότητες στέλνει και λαμβάνει μηνύματα για το πώς θέλει να είναι στον φυσικό κόσμο.
Το 1981 ο δρ. Σπέρυ (πήρε και βραβείο Νόμπελ γι αυτό) ανακάλυψε τις διαφορετικές δυνατότητες των δύο ημισφαιρίων.
ΑΛΦΑ συχνότητα:
Kάτω από τους 14 παλμούς, ενεργοποιείται το δεξί ημισφαίριο (Αυτό που στην ψυχολογία ονομάζεται υποσυνείδητο). Εδώ υπάρχουν διαφορετικές λειτουργίες όπως ΦΑΝΤΑΣΙΑ, ΔΙΟΡΑΣΗ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ, ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΤΟ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΣΥΝΟΛΙΚΑ (ΤΟ ΔΑΣΟΣ, ΟΧΙ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ) ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ E.S.P. = Διαίσθηση, ενόραση.
Ο άνθρωπος ο έμφρων-έμφρων ( στο επόμενο επίπεδο εξέλιξης που βρισκόμαστε τώρα), έχει δύο επιπλέον αισθήσεις. Διαίσθηση- Ενόραση. Η μελλοντική εξέλιξη της ανθρωπότητας είναι η εξέλιξη της συνείδησης που έχουμε για τη συνείδηση. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στο σήμερα με εργαλεία του χθες.
ΦΑΝΤΑΣΙΑ:
ανήκει στο δεξί. Οι σπουδαίες ιδέες έρχονται σε κατάσταση χαλάρωσης. Μας επιτρέπει να αλλάξουμε τη ζωή μας. Οτιδήποτε θέλουμε να φτιάξουμε, να κάνουμε ή να δημιουργήσουμε είναι μια εικόνα που πρέπει πρώτα να γίνει.
Η ικανότητα να προβλέπουμε πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Στη Βήτα συχνότητα 4 στις 5 αποφάσεις είναι λάθος.
Είναι η λειτουργία που μας δίνει τη δυνατότητα να εκτιμάμε καλύτερα τις πληροφορίες και τα γεγονότα και να προβλέπουμε ώστε να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις και έτσι να γίνουμε οι κατάλληλοι άνθρωποι στην κατάλληλη στιγμή. Να μπορούμε δηλ. να μαντεύουμε. Κάθε φορά που πήρατε μία απόφαση και είπατε <<ΛΑΘΟΣ>> είσαστε στο Β
Όταν πήρατε απόφαση και είπατε <<μου βγήκε σε καλό>>, είσαστε στο Α. Εδώ έχετε περισσότερα στοιχεία να επεξεργαστεί ο εγκέφαλος, παρά όταν είναι στην υψηλότερη συχνότητα, Βήτα.
ΣΤΟ ΑΛΦΑ ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ
Η δημιουργικότητα έχει να κάνει με την εικόνα που έχει ο άνθρωπος για τον εαυτό του. Όσο υψηλότερη εικόνα, τόσο υψηλότερους στόχους βάζει. Στην Α έχουμε καλύτερη εικόνα του εαυτού μας, γιατί εδώ είναι οι δυνατότητες που έχει το ανθρώπινο είδος, ενώ στο Β είμαι επηρεασμένος από τις γνώμες των άλλων. ( του πατέρα μου, της μάνας μου, της κοινωνίας)
ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΑΜΥΝΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Εδώ παράγονται τα περίφημα λεμφοκύτταρα, τα κύτταρα -Τ- που αποτελούν το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Το λεμφικό μας σύστημα είναι υπεύθυνο για την αποβολή των αχρήστων. Ενισχύεται δηλαδή η άμυνα του οργανισμού μας κάθε φορά που συνειδητά χαλαρώνουμε στο ΑΛΦΑ και ο οργανισμός αυτοθεραπεύεται. Κατά τη διάρκεια του ύπνου ο εγκέφαλος περνά αρκετές φορές από το Α (γέμισμα μπαταρίας). ( Με φυσιολογικό ύπνο και όχι με χάπια- Όταν κάποιος παίρνει χάπια δεν περνά καθόλου από το ΑΛΦΑ και πάει κατευθείαν στο ΔΕΛΤΑ με αποτέλεσμα να ξυπνά και να νιώθει ακόμα κουρασμένος)
ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΣΥΝΟΛΙΚΑ:
Ο δρ. Χιούμαν ο αστροφυσικός, ανακάλυψε ότι ανάμεσα στη στρατόσφαιρα και την ιονόσφαιρα ο χώρος δονείται στους 10 κύκλους το δευτ. Οι επιστήμονες προσπάθησαν να βρουν από πού ξεκινάει αυτή η συχνότητα και δε βρήκαν. Θεώρησαν ότι αυτή είναι μια συμπαντική συχνότητα όπου δονείται το σύμπαν στους 10 κύκλους. Για μας τι σημαίνει αυτό; ότι κάθε φορά που συντονιζόμαστε σ΄αυτή τη συχνότητα ερχόμαστε σε μια υποκειμενική επικοινωνία. Μπορούμε να δεχτούμε ή να στείλουμε ένα μήνυμα, όπου εκεί μπορούμε να καταλαβαίνουμε και να επικοινωνούμε.
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ E.S.P Διαίσθηση:
Η δυνατότητα να πάρω πληροφορίες μέσω του νου μου. Για τους επιχειρηματίες είναι το κρυφό χαρτί τους. Δεν υπάρχουν επιχειρηματίες επιτυχημένοι που να μην έχουν διαίσθηση. Λειτουργούν στο μέλλον όχι στο παρελθόν.
Η διαφορά ανάμεσα στην Β και Α είναι ότι στη Β είμαστε ξύπνιοι, ενώ στην Α το 95% κοιμάται και δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτές τις σπουδαίες δυνατότητες συνειδητά, εκτός κι αν είχε κάποια αναλαμπή σκέψης, ή το πρωί όταν ξυπνήσει, πριν μπει σε δράση και του έρθει κάποια ιδέα, και πάρει κάποια απόφαση καλώς. Αυτό που μόλις περιέγραψα είναι διόραση.
ΘΗΤΑ:
Είναι τμήμα της κλίμακας του υποσυνειδήτου και του δεξιού ημισφαιρίου και πολύ λίγοι άνθρωποι παραμένουν αρκετά σε μια τόσο χαμηλή συχνότητα. Όλες οι συναισθηματικές μας εμπειρίες μοιάζουν να καταγράφονται σ΄αυτή τη συχνότητα. Η Θήτα είναι αυτή η ειδική κλίμακα που ανοίγει την πόρτα της συνείδησης για να προχωρήσει στην πέρα από την χαλάρωση περιοχή, μέσα στον κόσμο των ψυχικών φαινομένων.
Οι αλλαγές από το ΒΗΤΑ επίπεδο, επιτυγχάνονται μόνον 10%. Το 80% των αλλαγών επιτυγχάνεται στο ΑΛΦΑ και το υπόλοιπο 10% στο ΘΗΤΑ το οποίο όπως είπαμε, μαζί με το ΑΛΦΑ είναι το υποσυνείδητο.
Αυτή είναι η δύναμη του υποσυνειδήτου μας και με μια σειρά ασκήσεων ξεκινάμε να το ενεργοποιούμε.
Ο άνθρωπος είναι το μόνο είδος το οποίο ελέγχει το πεπρωμένο του. Αυτό προϋποθέτει τεράστια δύναμη, τεράστιες ευθύνες. Γιατί ζούμε; Το 95% των ανθρώπων απλώς ζουν περιμένοντας να τους συμβεί κάτι καλύτερο. Πατάνε στα νύχια τους και προχωράνε στη ζωή ελπίζοντας ότι θα φτάσουν με ασφάλεια στο θάνατο. Οι στιγμές κρίσης είναι ευκαιρία για ανανέωση. Η έννοια της μετάβασης περιλαμβάνει την προϋπόθεση της αλλαγής. Χρειάζεται να κινηθούμε για να ζήσουμε, δημιουργώντας το δικό μας μέλλον, αποφεύγοντας την πεπατημένη και χωρίς να πάρουμε τίποτα από κανένα. Έχουμε έρθει εδώ για να δημιουργήσουμε. Το επίπεδο ΑΛΦΑ είναι το εργαλείο.
ΔΕΛΤΑ:
Το επίπεδο του βαθιού ύπνου. Είναι ανεξερεύνητο από την επιστήμη.
ΠΗΓΗ
revealedtheninthwave

ΠΗΓΗ

Ξεπερνώντας τους φόβους μας

Στην εποχή που ζούμε υπάρχει μία φυλακή για δισεκατομμύρια κόσμο στον πλανήτη. Μια φυλακή που δεν έχει τοίχους, συρματοπλέγματα, δεσμοφύλακες και φυσικά εμπόδια. Αλλά είναι η πιο αποτελεσματική φυλακή σε όλο τον κόσμο. Λίγοι είναι αυτοί που δραπετεύουν από αυτήν αλλά αυτοί  που το κάνουν, ανακαλύπτουν αληθινή και μόνιμη ελευθερία.
Η φυλακή αυτή βρίσκεται στο μυαλό μας. Είναι μια φυλακή που μας συγκρατεί από πρωτοβουλίες, εμποδίζει το ταλέντο να εξελιχθεί και την δυνατότητα της έκφρασης, και περιορίζει την ανάδειξη όλης της δυνατότητας μας σαν ανθρώπινα όντα.
Αυτή η φυλακή είναι ο φόβος. Οι ζωές μας ελέγχονται από τον φόβο περισσότερο από όσο γνωρίζουμε. Ο φόβος ελέγχει τις επιλογές που κάνουμε, τις συνήθειές μας, και την μοίρα μας. Εχει γίνει μία από τις μεγαλύτερες απειλές στην ανθρωπότητα στην σημερινή εποχή μέσα από πολλές εκφράσεις. Η τρομοκρατία έχει γίνει ο κύριος φόβος παντού. Πολλά γεγονότα τρομοκρατικών εκδηλώσεων, πολέμων, εγκλημάτων μας δειχνουν πως ο φόβος μπορεί να οδηγήσει ακόμα και τους ισχυρούς να συμπεριφέρονται απάνθρωπα και απελπισμένα. Ο φόβος της ζωής αποτρέπει τους περισσότερους από εμάς από το να ζούμε.
Οι περισσότεροι ανθρώποι σκέφτονται την ασφάλεια περισσότερο από την ευκαιρία. Φαίνεται ότι φοβούνται περισσότερο την ζωή από τον θάνατο.
Ο φόβος όταν είναι πολύ μεγάλος στην καθημερινότητά μας μας γεμίζει άγχος και φοβίες. Για άνθρωπους με τέτοιες αρρώστιες η φυλακή του φόβου μοιάζει σαν θανατική καταδίκη. Οι ζωές τους ελέγχονται πλήρως από τον φόβο, και κάνουν την ζωή δυσάρεστη και την καθημερινότητα ένα μαρτύριο. Ευτυχώς αυτό δεν είναι και ο πιο συνηθισμένος φόβος. Ο πιο άσχημος φόβος είναι αυτός που όλοι έχουμε αποδεχτεί επειδή είναι και ο πιο συνηθισμένος.
Είναι αυτή η συνήθεια που έχουμε όλοι να βλέπουμε τα αρνητικά πράγματα στην ζωή και όχι τα θετικά. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν την συνήθεια να μιλούν για καταστροφή και αποτυχία. Συχνά οι σκέψεις μας είναι αρνητικές και κατα 90% εκφράζονται σε αρνητικές καταστάσεις ενώ μόνο το 10% είναι θετικές και πάνω σε θετικά πράγματα.
Υπήρξαν κάποιοι από εσάς με καταπληκτικές επιχειρηματικές ιδέες. Αυτό που σας κρατάει από την πραγματοποίησή τους είναι ο φόβος. Πολύς κόσμος σκέφτεται τα στατιστικά και πόσες επιχειρήσεις αποτυγχάνουν κάθε χρόνο ή τι θα σκεφτούν οι άλλοι εάν αποτύχετε ή εάν παρατήσετε την δουλειά σας.  Ο φόβος ότι δεν θα μπορείτε να πληρώνετε τους λογαριασμούς σας, ο φόβος ότι θα μείνετε άνεργοι, ότι θα απολυθείτε, ή ότι θα μείνετε χωρίς δουλειά σας κρατάει πίσω. Ο φόβος κρατάει πολύ κόσμο πίσω από το να κάνει πράγματα που δεν ευχαριστιέται και πολλές φορές δεν του προσφέρουν και αρκετά χρήματα. Ο φόβος να μην χάσετε μια δουλειά που έχετε έστω και αν σας κόψαν τον μισθό και δεν μπορείτε να επιβιώσετε γιατί όλοι οι άλλοι γύρω σας δεν έχουν δουλειά.
Ο φόβος του να πάρουμε ρίσκα εμποδίζει τον περισσότερο κόσμον απροχωρήσει στην ζωή του. Το ρίσκο μπορεί να προκαλέσει ζημιά σε ένα μελλοντικό γεγονός αλλά παίρνεται τώρα. Εάν προστείνετε σε κάποιον να σας παντρευτεί υπάρχει το ρίσκο να σας πει όχι, εάν σας αρέσει μια γυναίκα και φοβάστε να της το πείτε είναι γιατί φοβάστε να πάρετε το ρίσκο, γιατί φοβάστε την πιθανή απόρριψη.Ακόμα και όταν αγαπάμε κάποιον φοβούμαστε να του το πούμε μήπως φανούμε αδύναμοι στα μάτια του.
Παρόλα αυτά εάν θέλετε να ζήσετε μια γεμάτη ζωή πρέπει να πάρετε τα ρίσκα της αποτυχίας. Αρχίζουμε να ζούμε μόνο όταν σταματάμε να φοβόμαστε και εκεί αξίζει να πάρουμε κάθε ρίσκο στην ζωή.
Ο φόβος θα σας παραλύσει εάν δεν τον αντιμετωπίσετε. Θα σας σταματήσει από το να ζήσετε την ζωή σας όπως την επιθυμείτε. Αναγνωρίστε τον και κατακτήστε τον αλλιώς θα σας σταματήσει να ζείτε μια ζωή μια ζωή που επιθυμείτε. Παίρνετε κουράγιο, δύναμη και αυτοπεποίθηση κάθε φορά που κοιτάτε τους φόβους σας κατάματα και τους αντιμετωπίζετε. Πρέπει να προκάλείτε τους φόβους σας και να κάνετε πράγματα που νομίζετε ότι δεν μπορείτε να κάνετε.
Ο καθένας έχει φόβους από το παρελθόν που τον εμπόδισαν να πραγματοποιήσουν πράγματα. Θυμηθείτε πως αισθανθήκατε μέσα από αυτό αλλά και το αποτέλεσμα που είχε στην περαιτέρω ζωή σας. Σας εμπόδισε από κάτι για το οποίο ακόμα και σήμερα βλέπετε ότι εάν το κάνατε ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά; Τελικά μετά από κάποιο χρόνο συνειδητοποιείτε ότι τελικά δεν ήταν και τόσο μεγάλη η πρόκληση; Πολεμώντας τους φόβους είναι σαν να πολεμάμε το σκοτάδι. Ο τρόπος για να ξεπεράσουμε τους φόβους μας είναι να τους κυριεύσουμε. Αντιδράστε στους φόβους σας και συνεχίστε να αντιδράτε. Είναι ο καλύτερος τρόπος να ανακαλύψετε πως να κατακτήσετε τους όβους σας.
Αρχίσετε την επιχείρηση που θέλετε, σπουδάστε αυτό που πραγματικά θέλετε χωρίς να αναλογιστείτε τι θα μπορούσε να γίνει, κάνετε ότι θέλετε να κάνετε. Ισως να αποτύχετε αλλά ίσως πετύχετε. Αν δεν το κάνετε ποτέ σίγουρα θα χάσετε για πάντα την ευκαιρία της επιτυχίας. Δεν υπάρχει παρελθόν ή μέλλον. Μόνο το παρόν υπάρχει και τώρα είναι η στιγμή να κάνετε το επόμενο βήμα σε κάθε φόβο σας αλλιώς θα ζήσετε μία ζωή που ακόμα και άν είναι σε ήρεμα νερά όταν φτάσει προς το τέλος της να σας αφήσει με μια ανεκπλήρωτη αίσθηση. Την αίσθηση ότι δεν κάνατε ότι μπορούσατε να κάνετε, δεν προκαλέσατε τους φόβους σας και δεν πήρατε τα ρίσκα που θα μπορούσατε να πάρετε για να είναι η ζωή σας διαφορετική σήμερα. Θα μείνετε για πάντα με το ερωτηματικό του εάν.
Θυμηθείτε ότι όσο ασφαλής και να αισθάνεστε μέσα από τους φόβους σας μία κοινή μοίρα μας περιμένει όλους μας. Ο θάνατος. Παίρνοντας ή όχι ρίσκα στην ζωή θα έρθει αυτή η στιγμή και για εσάς. Θα πεθάνετε όπως όλοι. Οπότε τι όφελος έχει να ζείτε μια ζωή κάτω από φόβο και που είναι εξαιτίας αυτού να ζήσετε πιο κάτω από τις δυνατότητές σας. Χρησιμοποιήστε την ζωή σας σοφά. Ελευθερώστε το μυαλό σας από τον φόβο και την ανησυχια και δεχτείτε τις προκλήσεις.
Ο σκοπός του ανθρώπου είναι να εξελιχθεί και να γευτεί την ζωή στο έπακρον με όλες τις προκλήσεις τις και το μόνο που θα έπρεπε να φοβάστε είναι ότι δεν θα ακολουθήσετε αυτόν τον θείο νόμο και θα χάσετε μια ζωή που φεύγει γρήγορα. Αντί να φοβάστε αγαπήστε και έχετε πίστη σε αυτήν την θεική πορεία της ανθρώπινης φύσης σας. Πίστεψτε σε εσάς και στον Θεό και οι φόβοι σας θα εξαφανιστούν για πάντα.
 http://www.en-gr.com
φωτό

Εκεί που εστιάζεις την προσοχή σου... αυτό υπάρχει

Η Προσοχή μπορεί να οριστεί ως η κατεύθυνση και η διοχέτευση της συνείδησης με τρόπο ώστε στο μικρότερο δυνατό χρόνο να αντιλαμβάνεται τον περισσότερο χώρο, αντικείμενα, υποκείμενα και καταστάσεις του δεδομένου περιβάλλοντος.

Έτσι λοιπόν η πρώτη και αρχική φάση με την οποία ο ανθρώπινος ψυχισμός αποκτά πληροφορίες, γνώσεις , εμπειρίες: τα μέσα δηλαδή για τη δράση του. Η Προσοχή μπορεί να ασκηθεί με οποιαδήποτε από τις πέντε φυσικές αισθήσεις- ή με μερικές από αυτές συνδυασμένα- αν το αντικείμενο είναι εξωτερικό.

Μπορεί να ασκηθεί νοητικά (με εσωτερικές αισθήσεις-παραστάσεις) αν το αντικείμενο είναι εσωτερικό, όπως οι εικόνες της φαντασίας, οι σκέψεις και οι ιδέες γενικά. Τότε η εστία της συνείδησης φωτίζει κατά άμεσο και σκόπιμο τρόπο ένα σύνολο ψυχολογικών παραγόντων, οι οποίοι έτσι ωθούνται στο να απασχολήσουν την προσοχή μας.

Η Προσοχή λοιπόν είναι η διοργάνωση της συνείδησης. Αν η συνείδηση είναι η κατοχή του εαυτού μας, τότε η προσοχή είναι το ψυχολογικό εργαλείο που επιτρέπει να γνωρίσουμε τον εαυτό μας για να τον κατέχουμε.

Για να το καταλάβουμε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα από την τεχνική της φωτογράφησης. Η επιλογή του φωτογραφικού στόχου είναι ήδη πράξη προσοχής. Η Συνείδηση θα ήταν το φιλμ. Η εστίαση του φακού είναι η Προσοχή και η φωτογράφηση είναι η συνειδητοποίηση.
Η Προσοχή λειτουργεί βέβαια με κάποιους νόμους που μπορούμε να τους παρατηρήσουμε και να τους περιγράψουμε , αλλά δεν μπορούμε εύκολα να τους κυριαρχούμε. Έτσι είναι δύσκολο να διατηρήσουμε την προσοχή μας επί πολύ χρόνο.

Επίσης υπάρχουν φυσιολογικοί (κινητικοί, αναπνευστικοί, κυκλοφοριακοί κλπ) ψυχολογικοί και νοητικοί παράγοντες που βοηθούν την έναρξη της λειτουργίας της προσοχής όπως: η ικανότητα να συγκεντρώνεται κανείς σε μία μόνο ιδέα, η ικανότητα να αποκρούει κανείς τις ιδέες που δεν είναι σημαντικές, το ν΄απομονώνει ένα ορισμένο γεγονός και να το προσέχει.

Οι σημαντικότεροι όμως από αυτούς τους παράγοντες στρέφονται γύρω από συναισθηματικές ρίζες: δηλ. προσέχω επειδή «μου αρέσει» και προσέχω γιατί «το θέλω», ή γιατί «πρέπει».

Η Προσοχή έχει στενή σχέση με τα ενδιαφέροντά μας, τα οποία διαιρούνται σε 2 κατηγορίες:
α) το συνειδητό ενδιαφέρον, όταν θέλουμε ή πρέπει να προσέξουμε κάτι και
β) το ασυνείδητο, που προέρχεται από τα αντικείμενα της αρεσκείας μας.

Τι χρειάζεται λοιπόν για να αποκτήσουμε μια περισσότερο σταθερή προσοχή, κυριαρχημένη από τη θέληση και χρήσιμη για τα ενδιαφέροντα του εαυτού μας; Γενικά θα λέγαμε ότι χρειάζεται να ελέγχουμε τις αισθήσεις μας, που πάντα μας τραβούν προς τα έξω και εμποδίζουν με τα παραληρήματά τους να προσέχουμε αυτά που πρέπει που μας είναι απαραίτητα.

Χρειάζεται να δώσουμε περισσότερη σημασία στη βούληση παρά στον κατώτερο συναισθηματισμό, μέχρι να κατορθώσουμε να θέλουμε ότι πραγματικά πρέπει να θέλουμε για να πετύχουμε τον σκοπό μας.

Δεν πρόκειται φυσικά να εξαλείψουμε την συναισθηματικότητα, αλλά να τη συνδυάσουμε έξυπνα με τη Γνώση και τη Βούληση. Έτσι θα εναρμονιστεί με την πραγματική φύση μας και θα είναι αποτελεσματική και ενισχυτική αντί για εμπόδιο.  

terrapapers.com 

Οι συνήθειες στη ζωή μας. Οι συνήθειες είναι μηχανικές, αυτόματες σκέψεις και λειτουργίες που συμβαίνουν χωρίς τη συνειδητή δική μας θέληση και επιλογή.

Πόσο βολικά χρησιμοποιούμε τις συνήθειες μας ως αναλλοίωτες και αδιαπραγμάτευτες σταθερές που σπανίως καταφέρνουμε να αλλάξουμε!

Κοιτάμε σαν στρουθοκάμηλοι το σύμπτωμα (το φαγητό, το τσιγάρο, το ποτό, τα ναρκωτικά κ.α.) , διεξάγουμε ανοικτό πόλεμο με αυτό, κατηγορώντας άλλους ή τον εαυτό μας που το σύμπτωμα είναι αυτό που είναι, ενώ ο δημιουργός του – ο προγραμματισμένος νους – περνάει άνετος και αλώβητος από δίπλα, κλείνοντας μας το μάτι, ελεύθερος να συνεχίζει να ορίζει τη ζωή μας, χωρίς εμάς.

Οι συνήθειες είναι μηχανικές, αυτόματες σκέψεις και λειτουργίες που συμβαίνουν χωρίς τη συνειδητή δική μας θέληση και επιλογή. Αντιδρούμε παρορμητικά, όπως έχουμε μάθει, βασιζόμενοι στην εμπειρία (σε προηγούμενες καταγραφές και συνδέσεις) και στην εκπαίδευση (τον τρόπο που έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε), χωρίς ποτέ αυτά να αμφισβητούνται.
Βοηθάμε την εδραίωση και τη συνέχιση των συνηθειών, μέσα από μια εξ’ ίσου βολική αμυντική, απαλλαγμένη από ευθύνη στάση, με τις φράσεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά: δεν μπορώ, έτσι έχω μάθει, πρέπει. Χρησιμοποιούμε όλοι τέτοιες λέξεις και φράσεις, πολύ περισσότερο απ’ όσο συνειδητοποιούμε, απαλλάσσοντας τον εαυτό μας από την ευθύνη να σκέφτεται και να λειτουργεί συνειδητά.

«Έχω μάθει να κοιμάμαι μετά τα μεσάνυκτα, πρέπει να πάω στη δουλειά, δεν μπορώ να κόψω το φαγητό, πρέπει να μην αγχώνομαι, δεν μπορώ να μη θυμώνω, πρέπει να ψωνίσω…» Ο καθένας έχει τα δικά του άπειρα παραδείγματα παραίτησης από την ευθύνη της επιλογής της δράσης του. Πολεμάμε το σύμπτωμα, προσπαθούμε να αλλάξουμε ή να απαλλαγούμε από αυτό, δοκιμάζουμε διάφορα για να το πετύχουμε (το μάρκετινγκ της καταναλωτικής, επιφανειακής κουλτούρας μας το γνωρίζει καλά αυτό), αλλά τα αποτελέσματα είναι πάντα αμφίβολα και προσωρινά.

Ο εγκέφαλος, με τις δικές μας οδηγίες (είτε συνειδητές είτε ασυνείδητες), δημιουργεί συνάψεις με τα άπειρα νευρικά κύτταρα (νευρώνες) που τον αποτελούν. Οι συνάψεις αυτές σχηματίζουν νευρωνικά δίκτυα. Ανάλογα με τις σκέψεις και τα συναισθήματα με τα οποία φορτίστηκε ένα βίωμα, δημιουργούνται ισχυρές ή αδύναμες συνάψεις. Στη συνέχεια, ο εγκέφαλος, χρησιμοποιεί αυτά τα δίκτυα πληροφοριών ως δεδομένα, καθορίζοντας την πραγματικότητα που αντιλαμβανόμαστε. Επαναλαμβάνουμε συναισθήματα και αντιδράσεις αν δεν τροφοδοτούμε τον εγκέφαλο με νέες πληροφορίες για να δημιουργήσει νέες συνάψεις και νέα δίκτυα πληροφοριών.

Όμως ο εγκέφαλος είναι 1000 φορές ταχύτερος από τον ταχύτερο υπερυπολογιστή στον κόσμο, είναι ικανός για εκατομμύρια συνάψεις το λεπτό, δεν ξεκουράζεται ποτέ, ανανεώνεται συνεχώς για όλη μας τη ζωή, είναι απόλυτα αποτελεσματικός και ενεργειακά αχόρταγος (όσο περισσότερο χρησιμοποιείται, τόσο περισσότερο ανανεώνεται). Είμαστε υπεύθυνοι για τις συνάψεις που δημιουργούμε και αυτή είναι δική μας επιλογή.

Είναι – πιστεύουμε - πιο εύκολο να αγωνιζόμαστε στην επιφάνεια, να μας φταίνε όλα, να ενοχοποιούμε και να τιμωρούμε τον εαυτό μας, παρά να ασχοληθούμε με το πραγματικό πρόβλημα που είναι ο νους και η ασυνείδητη δική μας λειτουργία. Φαντάσου να έλεγες: θέλω να κοιμάμαι μετά τα μεσάνυκτα, θέλω να πάω στη δουλειά, θέλω να τρώω (χωρίς να πεινάω), θέλω να αγχώνομαι, θέλω να θυμώνω, θέλω να ψωνίζω. Σίγουρα δεν βολεύει και σίγουρα δεν έχει την ίδια συναισθηματική φόρτιση μέσα σου.

Γιατί τότε θα πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη για αυτό που κάνεις και να εξετάσεις γιατί το κάνεις, τι σου προσφέρει, τι προσπαθείς να αποφύγεις, τι φοβάσαι, ποια είναι η δική σου συμβολή και ευθύνη στη δημιουργία της πραγματικότητας σου. Δεν μπορείς να παραμένεις θύμα, να βολεύεσαι στην άγνοια και να απαλλάσσεσαι από την ευθύνη. Θα χρειαστεί να ΖΕΙΣ, όχι απλά να περιφέρεσαι. Και ζούμε, μόνο, όταν υπάρχουμε στο παρόν.  

Θα πρέπει να σκέφτεσαι περισσότερο και να μιλάς λιγότερο. Θα πρέπει να αρχίσεις να κοιτάς μέσα σου, αντί να εστιάζεσαι τόσο πολύ εξωτερικά, για να βρεις τις σωστές απαντήσεις. Θα πρέπει να επανεξετάσεις πολλές από τις (ασυνείδητες) επιλογές σου. Καθόλου βολική κατάσταση! Βολεύτηκες! Φταίει η δουλειά, το άγχος, η αρρώστια, οι άλλοι, οι καιροί, η τύχη σου, όλοι και όλα, ακόμα και εσύ. Όμως τίποτα δεν «φταίει». Σταμάτα πια να βολεύεσαι στην ενοχή. Δεν γίνεσαι ευσυνείδητος όταν ζεις ενοχικά. Βουλιάζεις ακόμα περισσότερο σε αυτό που δεν θέλεις και σε εμποδίζει να δεις, να αλλάξεις, να ελευθερωθείς.  

Κάτι γίνεται συνήθεια όταν σταματάμε να το παρατηρούμε, όταν σταματάμε να μαθαίνουμε, όταν πιστεύουμε ότι είναι δεδομένο, ένα σταθερό γεγονός, που δεν αλλάζει. Αλλά όταν σταματάμε να παρατηρούμε, σταματάμε και να ζούμε στο παρόν, σταματάμε να επιλέγουμε, σταματάμε να ζούμε συνειδητά, άρα ουσιαστικά. Απλά επαναλαμβάνουμε, προσδοκώντας ότι το μέλλον θα είναι διαφορετικό από το παρόν που δεν μας αρέσει και αποφεύγουμε. Επιλογή στη δράση μας όμως έχουμε μόνο στο παρόν. Εκεί βρίσκεται η δύναμη μας, εκεί είναι η ευθύνη της δράσης μας.

Σταμάτα να προσπαθείς. Σταμάτα να πολεμάς το σύμπτωμα. Η προσπάθεια είναι πόλεμος, φέρνει βία. Προσπαθείς όταν πας κόντρα, όταν πας ενάντια σε αυτό που ο εαυτός σου θέλει να σε οδηγεί. Δες πόσο συχνά χρησιμοποιείς τη λέξη «προσπαθώ», δες τον πόλεμο που διεξάγεις συνεχώς μέσα σου (και μεταφέρεις εξωτερικά). Για ποια ειρήνη μιλάμε, ποια γαλήνη επιδιώκουμε;  

Πρέπει επιτέλους να γίνει φανερό ότι το «δεν μπορώ», το «έτσι έμαθα», το «πρέπει» είναι μύθοι που μας βολευτήκαμε να αναμασάμε. Πίσω από κάθε «δεν μπορώ» κρύβεται ένα «δεν θέλω». Πίσω από κάθε «έτσι έχω μάθει» κρύβεται ένα «φοβάμαι να αλλάξω» και πίσω από κάθε «πρέπει» κρύβεται ένα «δεν θέλω να αναλάβω την ευθύνη». Γιατί επιμένουμε να αναλάβουν όλοι οι άλλοι την ευθύνη για τη δική μας πραγματικότητα όταν εμείς είμαστε τόσο απρόθυμοι να γνωρίσουμε τον δικό μας νου, να επιλέγουμε τις δικές μας σκέψεις, να ελέγχουμε τα δικά μας συναισθήματα και αντιδράσεις;

Κάπως έτσι, μέσα από άπειρες συνήθειες που δεν προσέχουμε και δεν αναγνωρίζουμε, διαπιστώνουμε ότι μελαγχολούμε όταν φεύγουν τα παιδιά από το σπίτι, γερνάμε όταν παίρνουμε σύνταξη, παθαίνουμε πανικό όταν συμβαίνει το αναπάντεχο, κατηγορούμε τους πάντες και τα πάντα (συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μας) όταν χάνουμε τη δουλειά μας, όταν χωρίζουμε από τη σχέση μας. Αλλά δεν ευθύνονται όλα αυτά, ούτε οι άλλοι για τη δική μας πραγματικότητα. Ευθύνεται μόνο το ότι όλα αυτά μας έβγαλαν από τη ρουτίνα μας, μας τάραξαν τα λιμνάζοντα νερά της μηχανικής ζωής μας, μας ανάγκασαν να σκεφτούμε ξανά και έχουμε ξεχάσει πώς να σκεφτόμαστε δημιουργικά.