.

Οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν τις δυνατότητές τους.

Είναι σαν μια πεταλούδα που πάντοτε ζούσε μέσα σε ένα κλειστό βάζο.

Όταν το βάζο ανοίξει η πεταλούδα παραμένει μέσα γιατί κανείς δεν της είπε ότι μπορεί να πετάξει.



Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

ΝΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ

Πολύς λόγος γίνεται γιά το άν υπάρχει ΕΥΤΥΧΙΑ. Γιά τό άν υπάρχει κάν ευτυχία σέ αυτόν τόν κόσμο. Φιλολογίες , φιλοσοφίες, επιστημονικές καί θεολογικές απόψεις. Καί...όλες καταλήγουν στό ότι η ευτυχία είναι προσωπικό θέμα. Στό πώς το νοεί ο καθένας. Αλλά δέν μπορούν νά δώσουν κανέναν ορισμό γιά τήν ευτυχία.
Λοιπόν , ίσως η παρακάτω συμβουλή νά δίνει έναν ορισμό καί ίσως βοηθήσει πολλούς, ειδικά αυτούς πού χάνονται μέσα σέ υλικά - ψεύτικα  πράγματα καί πού νομίζουν ότι η ευτυχία είναι τό χρήμα . Σέ αυτούς πού ο κόσμος τους  έχει χτισθεί πάνω στήν ύλη καί τά αντικείμενα. Αλλά καί σέ αυτούς πού έχουν τά πάντα καί ψάχνουν τήν ευτυχία χωρίς νά τήν βρίσκουν πουθενά. Ακόμα...ίσως περισσότερο , στούς απελπισμένους πού φθάνουν  στό σημείο νά  σκέπτονται νά δώσουν  τέρμα στήν ζωή τους γιά ασήμαντα πράγματα πού μέσα τους τά μεγαλοποιούν καί τά κάνουν σημαντικά. Τόσο μάλιστα πού γίνονται σημαντικότερα ακόμα καί από τήν ζωή τους.
Διαβάστε λοιπόν.
"Ο πιό σίγουρος τρόπος γιά νά γίνουμε πλούσιοι είναι νά είμαστε ευχαριστημένοι από αυτά πού έχουμε. Ο πιό ασφαλής δρόμος για να  αποκτήσουμε δύναμη είναι νά θυσιαζόμαστε γιά τούς άλλους. Άν επιθυμούμε τήν αγάπη  θά πρέπει νά μοιράζουμε τήν αγάπη μας στους άλλους. Καί τότε η αγάπη θά έρθει σ΄ εμάς όπως η βροχή πέφτει στήν γή."

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ-ΕΡΕΥΝΑ

Σάββατο 23 Αυγούστου 2014

Οί συγκινησιακές δυνάμεις αιτία τών σωματικών ασθενειών . Καί πώς νά τίς ελέγξουμε.

"Όταν θυμώνουμε, μια ολόκληρη περίπλοκη σειρά αλλοιώσεων δημιουργείται στο σώμα μας. Τα γάγγλιά μας αυξάνουν την παραγωγή αδρεναλίνης, γι αυτό η καρδιά μας χτυπάει πιο γρήγορα και η ποσότητα ζαχάρου στο αίμα μας αυξάνεται.
Υπέρταση
Ο φόβος είναι μια συγκίνηση επικίνδυνη κι αν δεν αφεθεί να εκδηλωθεί ελεύθερα, αργά ή γρήγορα θα βρει τον τρόπο να βγει στην επιφάνεια.Αυτό το αποτέλεσμα προκαλεί συχνά βλάβη στον οργανισμό, γι αυτό πρέπει οπωσδήποτε να αποφεύγετε να ζείτε μέσα στον φόβο. Η αύξηση της πίεσης του αίματος είναι μία από τις φυσιολογικές μεθόδους του σώματος, με τις οποίες κάθε άνθρωπος σε καλή φυσική κατάσταση ετοιμάζεται να αντιμετωπισει τον κίνδυνο. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο κίνδυνος είναι ο φόβος. Οι διακυμάνσεις του φόβου είναι μια διαρκής συντροφιά, που μένουν μέρα νύχτα μαζί σας και το σώμα δεν αργεί να αναγνωρίσει σήμα κινδύνου.Στο σήμα κινδύνου του φόβου η φυσική απάντηση του σώματος συνίσταται στην τονισμένη ροή του αίματος μέσα στις αρτηρίες και στις φλέβες. Αυτή η αντίδραση είναι πολύ χρήσιμη, όταν ο φόβος προέρχεται από έναν εξωτερικό κίνδυνο,διοτι τότε πρέπει να είστε έτοιμοι να ξεφύγετε ή να παλαίψετε και η αύξηση της πίεσης του αίματός σας σας προετοιμάζει ακριβώς για την δράση. Η διαρκής όμως αντίδραση εξ' αιτίας της αδιάκοπης παρουσίας του φόβου που δημιουργήθηκε από ένα άγχος, το οποίο εσείς οι ίδιοι προκαλείτε, επιβαρύνει τον μηχανισμό του σώματός σας με μιαν αδιάκοπη επανάλυψη αυτής της διαδικασίας στην διάρκεια μιας μακριάς χρονικής περιόδου.Το αποτέλεσμα είναι η κυκλοφοριακή υπέρταση.
Καρδιοπάθειες.
Έχετε προσέξει ότι, όταν στενοχωρηθείτε υπερβολικά για ένα πράγμα, καταλήγετε στο να αρρωστήσετε πραγματικά; Το ίδιο συμβαίνει, όταν η μνησικακία σας παίρνει μέσα σας πολύ μεγάλες διαστάσεις: τότε δημιουργείτε ανατροπή ολόκληρου του συστήματός σας, προκαλώντας έτσι την δημιουργία συνθηκών κακής υγείας και τελικά πρόωρου θανάτου. Πόσες φορές είχατε ασφαλώς την ευκαιρία να ανακαλύψετε οτι, άνθρωποι που πέθαναν σε νεαρή ηλικία από καρδιακή προσβολή, έτρεφαν σε ολόκληρο το διάστημα της ζωής τους μια βαθειά μνησικακία για κάτι; Αν επιτρέπετε στην μνησικακία και στις στενοχώριες να αναπτυχθούν μέσα σας, είναι σαν να προμηθεύεστε προκαταβολικά ένα πιστοποιητικό θανάτου.
Το γεγονός οτι, κάθε μέρα που περνάει, μεγαλώνει την ηλικία σας, δεν σημαίνει οτι οι μέρες που σας μένουν ελαττώνονται διαρκώς. Μάλλον θα έπρεπε να σημαίνει οτι αυξάνοντας την ευτυχία σας, εξασφαλίζετε κάθε μέρα όλο και περισσότερες ημέρες ζωής!
Η αρνητική σκέψη είναι ένας απο τους κυριώτερους λόγους για το οτι πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν από καρδιοπάθειες στην άνθηση της ηλικίας τους ή υποφέρουν από υπέρταση, από διαβήτη ή από άλλες εκφυλιστικές αρρώστιες, που ξέρουμε καλά. Κι όμως είναι τόσο εύκολο να ζήσει κανείς μια ζωή πιο υγιή, πιο ευτυχισμένη, πιο μακροχρόνια! Δεν έχουμε παρά να αναγνωρίσουμε, πως ο Θεός κάνει τα θαύματά του δια μέσου των νόμων που κυβερνούν την φύση και ιδιαίτερα την "ανθρώπινη" φύση. Αυτό είναι το μυστικό! Θα γινόταν κτήμα σας, αν το είχατε αναζητήσει. Αν εώς τώρα αυτό το μυστικό δεν το ξέρατε και δεν το είχατε αναζητήσει, ορίστε, είναι εδώ! Δεν έχετε να πληρώσετε τίποτα γι αυτό! Δεν είναι μυστικό δύσκολα κατανοητό. Είναι απλό. Κλείνει μέσα του το βάθος της απλότητας."
Η μελέτη των συγκινησιακών δυνάμεων, που είναι παρούσες στις σωματικές ασθένειες, έριξε φως στις αιτίες ασθενειών κοινών, όπως είναι οι καρδιοπάθειες, η υψηλή πίεση του αίματος, τα αρθριτικά, ο διαβήτης, το έλκος στομάχου, η πνευμονία, το άσθμα, η κολλίτιδα κι άλλες αρρώστιες που βασανίζουν την ανθρωπότητα. Ο χρόνιος φόβος (άγχος) και η χρόνια οργή (μνησικακία) είναι οι βασικές συγκινησιακές δυνάμεις που μπορούν να διακόψουν τις ομαλές λειτουργίες του σώματος και να προκαλέσουν ασθένειες.
 Αποσπάσματα από το πολύ αξιόλογο βιβλίο του Walter M. Germain "Πώς να αναπτύξετε την μαγική δύναμη του Νου σας" για το πώς μπορούμε να τις αποφύγουμε και να έχουμε μια μακροχρόνια ζωή με ευημερία..

Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟ ΑΠΟ ΣΕΝΑ

Η φυσική πραγματικότητα είναι ένας πολυδιαστατικος καθρέπτης!
Εμείς έχουμε ένα θεϊκό πυρήνα, μια ελάχιστη Μονάδα, ένα θεϊκό ά-τομο, ένα θεϊκό σπινθήρα με την έννοια οτι από τη φωτιά του Όλου είμαστε μια σπίθα κατ εικόνα και ομοίωση.
Αυτός ο θεϊκός σπινθήρας είναι σε κίνηση, σε κραδασμό κάτω από ορισμένες συχνότητες.
Κάθε στιγμή εκπέμπουμε "κύματα" δημιουργημένα από τις κραδασμικές μας συχνότητες στη περιβάλλουσα ύλη.
Αυτά τα κύματα έχουν ένταση και συχνότητα,κατευθύνονται προς όλες τις κατευθύνσεις και έχουν κέντρο εμάς.
Ανάλογα την ένταση και συχνότητα, ενεργοποιούν,θέτουν σε κίνηση την αδρανή ύλη που μπορούν να επηρεάσουν, πριν χάσουν από την αντίσταση των επίπεδων πυκνότητας της ύλης, τη διάρκεια τους.
Έτσι σχηματίζεται γύρω από τον πυρήνα μας ένα πεδίο,ένας χώρος που έχει καταληφθεί από της εκπεμπόμενες ενέργειες μας,    με ένταση κοντά στο πυρήνα(σώμα)και εξασθένηση της έντασης  της  ενεργοποίησης της ύλης, στη περιφέρεια(πεδίο Δημιουργίας).
Αυτό το πεδίο είναι σαν ένας θόλος που ξεχωρίζει λόγω της συχνότητας κραδασμών του, από το υπόλοιπο αδρανές η διαφορετικών κραδασμών περιβάλλον.
Αυτός ο θόλος είναι η φυσική πραγματικότητα του καθένα. Αυτός ο θόλος προβολής του εαυτού μας είναι το ιδιωτικό πεδίο δημιουργίας πραγματικότητας του καθένα.
Μέσα σε αυτό το θόλο βιώνει όλες τις εμπειρίες. Μέσα σε αυτό το θόλο έχει χωρέσει  ΟΛΟ το Σύμπαν που πειραματίζεται το ποσοστό συνείδησης του.
Αυτός ο θόλος προβολής, το δημιουργικό πεδίο, λειτουργεί όπως ένας καθρέφτης. Αντανακλά τις δίκες μας κραδασμικές συχνότητες και εμείς τις διαβάσουμε σαν εικονική πραγματικότητα.
 Είναι όπως το μάτι που βλέπει το είδωλο στο καθρέφτη,όχι γιατί υπάρχει στο καθρέφτη, αλλά γιατί οι ακτίνες προβολής μας, ανακλουνται στο γυαλί και γυρίζουν πίσω σε μας.
Αλλάζοντας πόζες ΠΡΩΤΑ εμείς, θα αλλάζει το είδωλο μας παράλληλα.
Ο άνθρωπος έχει ένα συγκεκριμένο φάσμα συχνοτήτων που μπορεί να δονηθεί, όμως σε αυτό το φάσμα οι κραδασμικες διαφορές των συχνοτήτων είναι τέτοιες, ώστε μπορεί να βιώνει διαφορετικά πεδία, θόλους, του πυρήνα του,ανάλογα τις συχνότητες που διαλέγει να δονηθεί.
Ανάλογα την πυκνότητα της ύλης , τα πεδία αυτά, διαφέρουν σε μέγεθος λόγω της έλλειψης αντίστασης στα εκπεμπόμενα κύματα.Ενώ στη πυκνότερη ύλη το μέγεθος του πεδίου είναι πολύ κοντά στο κέντρο, στα πιο αραιής πυκνότητας ύλη, τα πεδία,θόλοι είναι τεράστιοι.
 Επομένως, επειδή οι συχνότητες που κραδαζεται ο ανώτερος "εαυτός" δημιουργούν τεράστιο πεδίο δημιουργίας λόγω της πολύ αραιής ύλης (αρα και μικρότερης αντίστασης) , όταν στέλνει πληροφορίες στο κατά πολύ μικρότερο πεδίο-θόλο του κατωτέρου εαυτού ,είναι αδύνατο να κατανοηθούν σε μεγάλο βαθμό και να εκδηλωθούν.
Φιλτράρονται μέσω, και κρατιούνται σε δημιουργία μόνο εκείνες οι συχνότητες που μπορεί ο κατώτερος εαυτός(προσωπικότητα,πίστη,θρησκεία,κοινωνία,εγώ,επιθυμίες,ΠΑΡΕΛΘΟΝ κ.τ.λ.)  να αντιληφθεί και να προβάλλει .Από  σχεδόν τίποτα μέχρι μια μερική  εικόνα της πληροφορίας από τον ανώτερο εαυτό μας.
Κάθε φορά που αλλάζουμε(εγώ, επιθυμίες, ιδανικά, θέσεις, πεποιθήσεις,κτλ) αλλάζουμε συχνότητες, αλλάζουμε την πραγματικότητα που ζούμε, διότι είμαστε ικανοί να αναπτύξουμε το θόλο δημιουργίας μας και να πειραματιστούμε άλλου είδους ύλη και πραγματικότητα.
Κάθε φορά που αλλάζουμε συχνότητες, εισχωρούσε σε χαμηλότερης και υψηλότερης πυκνότητας ύλη, πιο δυσπλαστη και πιο εύπλαστη αντίστοιχα.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν το δικό τους πεδίο δημιουργίας-θόλο. Οι πλανήτες, οι Ήλιοι, οι Γαλαξίες, τα σύμπαντα μέχρι τον Τεράστιο ΘΟΛΟ που ανήκουν όλα στο πεδίο δημιουργίας του.
Κάθε άνθρωπος επικοινωνεί με τους υπόλοιπους μέσα από μια εκδοχή τους, εικόνα τους, που έχει δημιουργήσει για αυτούς στη πραγματικότητα του,   ποτέ άμεσα!
Αντιλαμβάνεται μόνο τη συχνότητα που μπορεί από τα άλλα όντα και διαμορφώνει εκδοχές τους μέσα στη πραγματικότητα του.
Οι άνθρωποι που ανήκουν στην ίδια κραδασμική ζώνη συχνοτήτων, αντιλαμβάνονται την ίδια πραγματικότητα, αλλά πάντα μέσω "του δικού τους κόσμου".
Ενεργειακά όλοι βρίσκονται στην πραγματικότητα της γης, στο Θόλο της, και όλοι στο θόλο του Ηλιακού Λόγου, και όλοι στο Θόλο του Γαλαξιακού Θόλου, κ.ο.κ.
Όμως αυτά όλα που βλέπουμε ψηλά, είναι ΜΟΝΟ αυτό που μπορούμε ενεργειακά να καταλάβουμε και να το κάνουμε εικόνα στο μικρο μας θόλο-Δημιουργικό πεδίο.
Η αλήθεια είναι   η  εμπειρία    κάθε πραγματικότητας που βιώνουμε! Η φυσική πραγματικότητα δεν είναι παρα η συνειδησιακή κατάσταση του καθένα!
   Είναι μια φούσκα που περιέχει ένα ολόκληρο κόσμο, και κάθε φούσκα είναι μέσα σε μια μεγαλύτερη φούσκα.
Είναι το γενικό θέμα του "να δημιουργούνται πραγματικότητες μέσω των οποίων να βιώνουμε εμπειρίες".
Οι συλλογικές συνειδήσεις είναι αυτές που μπορούν  να βιώνουν ταυτόχρονα όλες τις πραγματικότητες των μελών που τις απαρτίζουν. ΤΟ ΟΛΟΝ ΣΕ ΕΝΑ είναι η μεγαλύτερη Συλλογική ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟ ΑΠΟ ΣΕΝΑ.
           ΣΥ = ΠΑΝ 
Εσωτερική δύναμη, και Ειρήνη σε όλους!

eleytherignwmi.blogspot.gr/

Τρίτη 20 Μαΐου 2014

Ότι θέλεις τό έχεις. Είσαι Ελεύθερος.

Είναι μιά πολύ αρχαία αλήθεια λοιπόν. Όταν κάτι τό θέλουμε πολύ , όλο τό σύμπαν συνωμοτεί γιά νά τό αποκτίσουμε. Διαβάστε τό παρακάτω ποίημα τού Παναγιώτη Κανελλόπουλου.
"Περίμενα καιρό,
πολύ καιρό,
Δέν είπα σέ κανέναν λέξη
Δέν ήθελα κανένας 
νά προσέξει
ότι διψούσα κι ήθελα νερό.
Κι ήρθε από πάνω
η εντολή νά βρέξει"
Απλά , πολύ ωραίο καί αποκαλυπτικό.
Σοφία Βλάχου.

Τρίτη 6 Μαΐου 2014

Σκεπτομορφές. Πώς οί σκέψεις μας γίνονται μορφές.

H Σκέψη είναι το γέννημα της Δημιουργικής Συμπαντικής Δίνης
Η Σκέψη είναι Φως και Ακτινοβολία

Ο άνθρωπος γεννιέται με το δώρο του νου με την ικανότητα της σκέψης, με εκείνη την αντιληπτική δυνατότητα που τον βοηθά να αφομοιώνει συνειδησιακά τα εξωτερικά και εσωτερικά ερεθίσματα.
Η σκέψη εκφράζεται μέσω του νου δίνοντας στα λόγια χρώμα, ύφος, βαρύτητα. Οι σπόροι έμπνευσης, οι μεγάλες ιδέες, οι ανώτερες συλλήψεις ενυπάρχουν στην έκφραση της Δημιουργίας μέσα σε έναν Ενεργειακό Ωκεανό, περιπλανώμενες στο Σύμπαν ελεύθερες, πρόσφορες για χρήση από όλους μας. Εάν χρησιμοποιούμε την ανώτερη έκφραση της ύπαρξής μας, αυτό που πολλές φορές αποκαλέσαμε Ανώτερο Εαυτό, μέσω της δημιουργικής μας φαντασίας και της αγάπης για την εξέλιξη, τότε οι συλλήψεις των σκέψεών μας θα μπορούν να δομούν δημιουργικές σκεπτομορφές από το επίπεδο των Ανώτερων Κόσμων εκφράζοντάς τες στον κόσμο των συνανθρώπων μας.
Οι σκέψεις πλανώνται γύρω μας σε μια νοητική αύρα και πολλές φορές εξαπλώνονται και διασκορπίζονται στον περιβάλλοντα χώρο. Όπως και τα συναισθήματα, δονούν και αποτυπώνονται γύρω μας, επηρεάζουν εμάς αλλά και τους άλλους ολόγυρα με ανάλογα αποτελέσματα κάθε φορά. Μοιάζουν με τους χτύπους ενός τυμπάνου που άλλοτε παρασέρνει τους χορευτές στους δικούς του κραδασμούς δημιουργώντας ρυθμό, έκσταση, ανάταση ψυχής και άλλοτε τους αφήνει εμβρόντητους μέσα στις ψευδαισθήσεις τους, την αναταραχή και τη δυσαρμονία.
Οι σκέψεις είναι άλλοτε καθαρά νοητικές και άλλοτε υποκινούνται από διαταραγμένα συναισθήματα, από εξάρσεις, από εκρηκτικές διαθέσεις. Πολλές φορές τα συναισθήματα είναι υποκινητές σκέψεων και ιδεών και είναι φυσικό να υπάρχει μια σύνθεση του συναισθήματος με το νου.
Αραγε ποιος είναι ο σκοπός της σκέψης •μήπως η ανακάλυψη της εσωτερικής βούλησης του ανθρώπου ώστε, σαν μονάδα, να κατευθυνθεί στην εξερεύνηση του εσωτερικού του κόσμου αλλά και στη διαμόρφωση του περιβάλλοντός του; Φαίνεται πιθανώς ρομαντικό αν πούμε πως, αλλάζοντας τον τρόπο σκέψης μας αλλάζει και η εξωτερική κατάσταση του κόσμου. Η δύναμη διάχυσης ιδεών που δημιουργούν θετικές εστίες μπορούν να αλλάξουν τον πόνο, την φτώχεια, αυτό που λέμε αδικία στον κόσμο. Μπορούν να δώσουν ελπίδα, όραμα, αγάπη και ελευθερία πόλωσης προς ανώτερες συνειδησιακές καταστάσεις που οδηγούν την ανθρώπινη ύπαρξη σε μια ορθότερη χρήση της λέξης, Ανθρωπος.
Οι σκέψεις συσσωρεύονται μέσα μας με έναν τρόπο κάπως μαγνητικό θα λέγαμε. Εάν κάποιος πολώνεται στα υλικά αποκτήματα, αρχίζοντας από μία σκέψη η οποία ολοένα αυξάνει, θα έλκει γύρω του αντίστοιχες σκέψεις φτιάχνοντας ένα πεδίο, ένα πλέγμα συγκεκριμένων σκέψεων ωθώντας τον να είναι αυτό ακριβώς που σκέφτεται. Υπάρχει πληθώρα σκέψεων γύρω μας, σκέψεις που ψάχνουν όμοιές τους για να ενοποιηθούν ή για να ‘φυτρώσουν’ για πρώτη φορά και έτσι οι σκέψεις της Αγάπης τραβούν Αγάπη, οι σκέψεις της Ειρήνης έλκουν Ειρήνη.
`Ενας άνθρωπος που εκπέμπει αγνές δονήσεις, σκεπτόμενος υψηλά θέματα εκπέμπει δονήσεις που τείνουν να ενεργόποιήσουν και σε άλλους σκέψεις αγνής καρδιάς και νου του ίδιου επιπέδου. Μήπως τελικά ο κόσμος μας δεν κινείται με τα λόγια αλλά με τις σκέψεις, μήπως για αυτό και εμείς, ως σκεπτόμενα όντα, έχουμε μεγάλη ευθύνη για την ποιότητα των σκέψεών μας. Αν δεχθούμε πως οι σκέψεις μας ταξιδεύουν-περιφέρονται, μήπως τότε με τις σκέψεις μας σπέρνουμε μελλοντικά γεγονότα;
Ίσως είναι δύσκολο να αποδεχθούμε ή να αφομοιώσουμε το γεγονός ότι, η σκέψη έχει το ίδιο αποτέλεσμα με την πράξη. Αν θέλουμε όμως να πάρουμε μέρος στην πορεία της παγκόσμιας εξέλιξης, θα πρέπει να κατανοήσουμε βαθιά τη σημασία της σκέψης.
Η σκέψη προσελκύει ισόμορφη ενεργό δράση και ελέγχει τη ζωτική μας παρόρμηση. Πώς λοιπόν επιδεικνύουμε τόσο λίγη αγωνιστικότητα για την κάθαρση της σκέψης; Η συνειδητότητα προσελκύει όλες τις ζωτικές εκφράσεις και ο δημιουργός της σκέψης διαποτίζει το διάστημα. Για αυτό είναι τόσο επιτακτικός ο αγώνας της διεύρυνσης των σκέψεων και της κατανόησης των θεμελίων της ζωής. Κάθε ζωή δομείται πάνω στη δική της τροχιά και κάθε ζωή έχει ένα θεμέλιο, όπου όλες οι πράξεις πρέπει να ανταποκρίνονται στο ανώτατο.
Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο για την εξέλιξή μας ατομικά, ομαδικά αλλά και πλανητικά είναι το ζήτημα των σκεπτομορφών. Των σκέψεων που μορφοποιούνται μέσα από τη δημιουργική φαντασία, σκέψεις που αποκτούν υπόσταση, υπόσταση οντότητας και πλανώνται επηρεάζοντας όχι μόνο το δημιουργό τους αλλά και άλλους ανθρώπους, άλλοτε προκαλώντας σύγχυση και άλλοτε στρέφοντάς τους προς την κατεύθυνση που υποδεικνύουν. Αλλοτε είναι σκέψεις αποκυήματα της φαντασίας και άλλοτε έχουν υπόβαθρο και υπόσταση στο υλικό πεδίο.
Οι σκεπτομορφές δεν είναι πάντα αρνητικές, υπάρχουν θετικές, δημιουργικές σκεπτομορφές, σκέψεις-μορφές που βοηθούν στην εξέλιξη και τις οποίες αναμφίβολα μπορούμε να διαφυλάξουμε και να επιτρέψουμε την ελεύθερη διακίνησή τους. Θα μπορούσαμε βέβαια με μια θέληση ‘κάθαρσης’ θα λέγαμε, να απομακρύνουμε επιμελημένα τις αρνητικές-βλαβερές σκεπτομορφές αφήνοντας το χώρο καθαρό και ελεύθερο για νέα δεδομένα θετικά και δημιουργικά.
Οι αρνητικές σκεπτομορφές επηρεάζουν πρόσωπα και καταστάσεις τόσο ατομικά όσο και ομαδικά, δημιουργούν αλλοιώσεις και όσο παραμένουν σε ένα χώρο και συντηρούνται από αυτόν τόσο δημιουργούν σύγχυση, πλάνες και δυσάρεστες καταστάσεις, καθώς και ένα γενικότερο συναισθηματικό και νοητικό αποπροσανατολισμό. Είναι πoλύ σημαντική η διατήρηση της καθαρότητας της σκέψης και για να το επιτύχουμε αυτό θα πρέπει να εξυψώσουμε τη συνείδησή μας, τα ιδανικά μας, τα οράματά μας, σε ανώτερο επίπεδο, σε ένα επίπεδο πιο κοντά στο χώρο της δημιουργικής φαντασίας και της διανόησης. Μακριά από την πλάνη και τη σύγχυση που μας εγκλωβίζουν στραγγαλίζοντας τα όνειρά μας, κόβοντας τα φτερά της δημιουργικότητάς μας.
Ζούμε μέσα στην πλάνη και χειριζόμαστε την πλάνη σαν να είναι αλήθεια, καταλήγοντας σε πλήρη ανισορροπία με όλες τις αρνητικές επιπτώσεις. Κάθε πράξη είναι αποτέλεσμα μιας σκέψης, η πράξη ακολουθεί, αυτό που λέμε υποσυνείδητη σκέψη, μέσω του οποίου εκφράζεται το ατομικό ασυνείδητο και ένα μέρος τους φυλετικού ασυνείδητου. Υπάρχει και η δημιουργική σκέψη, η υπερσυνείδητη σκέψη όπου λειτουργεί η αφηρημένη συνείδηση μέσω των ιδεών.
Όταν η ανθρώπινη ενέργεια ρέει προς τα έξω, λειτουργεί-δονείται πάνω σε διάφορες βαθμίδες της λεπτοφυούς ύλης του νοητικού και σε συνέχεια του αστρικού-συγκινησιακού μας κόσμου παράγοντας ενέργεια σε ‘μορφή’ μαζί με χρώματα. Οι σκέψεις μας δεν έχουν έναν απλό τρόπο έκφρασης, σύμφωνα με την ιδιοσυγκρασία του καθενός αλλά και την ποιοτική αντιληπτική μας ικανότητα, υπάρχουν σκέψεις με διαφορετικό κραδασμό και με ποικιλία χρωμάτων. Έχουν προσπαθήσει να απεικονίσουν τα χρώματα μιας σκεπτομορφής, αποδίδοντας με αυτόν τον τρόπο τη χαρά, τη θλίψη, την ελπίδα, τη στοργή, την αγάπη, αλλά και το μίσος, το θυμό, το φόβο και την οργή.
`Ισως περισσότερο από ποτέ, στη σημερινή εποχή, όταν παράγουμε σκέψεις, έχουμε ανάγκη από σοφία και αγάπη, ώστε να είμαστε δημιουργικοί, φωτεινοί άνθρωποι. Δεν είναι τόσο ονειροπόλο το να θέλουμε να πετάμε στη φαντασία, στο νου μα και στην καρδιά με τα φτερά της σοφίας και της αφοσίωσης, με τη δυνατότητα σύλληψης ανώτερων ιδεών ανιδιοτελώς. Αυτό που αποκαλούμε θεία δύναμη, αυτά τα ισχυρά κύματα θείου νόμου που ρέουν προς τα κάτω, δεν είναι ό,τι καλύτερο για τους δικούς μας νόες, για τις δικές μας συγκινήσεις, ώστε να οδηγηθεί η ύπαρξή μας σε μια ποιοτική αναβάθμιση και κατ’ επέκταση όλης της ανθρωπότητας και του πλανήτη; Αυτό δεν είναι που οδηγεί στην ανώτερη έκφραση της ύπαρξής μας είτε σαν καλλιτέχνες, είτε σαν επιστήμονες, είτε σαν διανοητές μα, κύρια σαν Ανθρωποι που επιθυμούν ευλαβικά να ανυψώσουν την σκέψη προς τα εξυψωμένα ανώτερα πνευματικά επίπεδα της ύπαρξής τους; Και είναι κάτι που μπορούμε να το επιτύχουμε, γιατί δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε λάθος την ισχυρή δύναμη της σκέψης, αν πάντα τη διαχειριζόμαστε σε συνάρτηση με το Θείο Σχέδιο της Εξέλιξης και της εξύψωσης του κόσμου.
`Ισως να δημιουργείται το ερώτημα ποια σκέψη είναι αποτελεσματικότερη, η διατυπωμένη ή εκείνη που δεν έχει εκφραστεί. Πράγματι, ίσως φαίνεται πως η χρήση λεκτικών τύπων θα μπορούσε να προσθέσει δύναμη. Οι άνθρωποι που προσελκύονται από εξωτερικά φαινόμενα φαντάζονται ότι ένα λεκτικό πλαίσιο αυξάνει την αποτελεσματικότητα της σκέψης. Εντούτοις, κάτι τέτοιο δεν είναι παρά μια συμβατικότητα. Οι λέξεις δε βοηθούν την ουσία, η άφατη σκέψη είναι πολύ ισχυρότερη. Ίσως χρειάζεται να συνηθίσουμε στο γεγονός πως η σκέψη κυβερνά το ανθρώπινο πεπρωμένο.
Και εδώ είναι που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την ευθύνη για τις δικές μας σκέψεις. Παλιότερα, ήταν υπεύθυνος κανείς για τη δράση των σκέψεών του. Αργότερα κατανοήθηκε η σημασία του λόγου και τώρα ίσως ήρθε ο καιρός να γνωρίσουμε την πύρινη δύναμη που εκφράζεται μέσω της σκέψης μας. Είναι προτιμότερο να μάθουμε την έννοια της σιωπής και να εξαγνίσουμε τις ανεξέλεκτες σκέψεις μας.
Θα πρέπει να αναγνωριστεί ότι η ενέργεια της σκέψης είναι μία από τις ύψιστες εκδηλώσεις της Πρωταρχικής Ενέργειας. Είναι αδύνατο να απομονώσουμε τη σκέψη από τη θεμελιώδη ενέργεια του Κόσμου. Η σκέψη γεννά ορισμένα ρεύματα που χρησιμεύουν ως αφυπνιστές ή ανανεωτές του Σύμπαντος. `Ετσι σαν σκεπτόμενα όντα μετέχουμε στη δημιουργία του κόσμου κυριολεκτικά, όχι αλληγορικά. Επομένως, ο άνθρωπος έχει μεγάλη ευθύνη για την ποιότητα της σκέψης του. Κάθε ευγενής και ισχυρή σκέψη παράγει ωραίους κραδασμούς, αλλά η κακεντρεχής σκέψη γεμίζει τη Γη με θανατηφόρα σκουπίδια. Κατά τη σύλληψη ή την αποστολή μιας σκέψης παρατηρούμε μια σειρά εκδηλώσεων που επιβεβαιώνουν το γεγονός πως η σκέψη είναι ενέργεια και ως τέτοια παράγει ενέργεια.
Ας κρατήσουμε τις σκέψεις μας αγνές, γιατί είναι ότι καλύτερο για να γίνουν τα ‘φαινόμενα της ζωής’ πραγματικότητα. Οι αγνές σκέψεις με ομορφιά αποκαλύπτουν το μονοπάτι της αλήθειας και η ομορφιά γεννιέται μέσα από την αστραπή της σκέψης. Η ταχύτητα μετάδοσης της σκέψης ακόμη και από απόσταση είναι απίστευτη. Μια σκέψη μπορεί να εξαγνίσει, αλλά μπορεί και να προσελκύσει χαοτικά φαινόμενα.
Ας μάθουμε να σκεφτόμαστε, ας δώσουμε και στα παιδιά την ευκαιρία να σκέφτονται γιατί καμία διάλεξη, καμία διδασκαλία δεν μπορεί να μας διδάξει να σκεφτόμαστε. Η σκέψη παρέχει μορφή, η σκέψη παρέχει δημιουργικότητα, η σκέψη παρέχει την δυνατότητα εφέλκυσης ενός πλανήτη. Η ανθρώπινη σκέψη είναι σαν το πυρ. Η ποιότητα και η διαδοχή μικρών σκέψεων θέτει τα θεμέλια μεγάλων πράξεων. Μόνο μια ορθή και αταλάντευτη σκέψη μπορεί να υπερνικήσει το σκοτάδι του χάους.
Στη μεταβίβαση της σκέψης μας ο κύριος υποκινητής είναι η καρδιά μας. Στέλνοντας σκέψεις ας συντονίσουμε τις καρδιές μας και σαν αστραπή ας στραφούμε προς την εξύψωση της δημιουργίας, σαν μια αντανάκλαση του ίδιου του Πνεύματος στη Γη.

Ι.Φ.

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

Ο Ψύλλος και ο Ελέφαντας


"Ο Ψύλλος και ο Ελέφαντας" είναι μια αλληγορική ιστοριούλα με την οποία γίνεται κατανοητή η σχέση μεταξύ Συνειδητού, Ασυνείδητου και Υποσυνείδητου.
Για να δούμε μερικά πολύ ενδιαφέροντα πράγματα επί του θέματος:
 
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας ψύλλος που πίστευε πως ήταν ο βασιλιάς του κόσμου. Μια μέρα, αποφάσισε να πάει για κολύμπι στη θάλασσα. Όμως η δυτική ακτή ήταν πολλά χιλιόμετρα μακριά και μόνος του ο ψύλλος μπορούσε να ταξιδέψει μονάχα μερικά εκατοστά τη φορά. Αν ήθελε να φτάσει στην ακτή πριν πεθάνει, θα χρειαζόταν μεταφορικό μέσο.
Κάλεσε, λοιπόν, τον ελέφαντα του. «Έι, Ελέφαντα, πάμε βόλτα!» Ο ελέφαντας του ψύλλου πήγε κοντά του και γονάτισε. O ψύλλος πήδησε πάνω του και δείχνοντας προς τη Δύση, είπε: «Προς τα κει προς την ακτή!»
Ομως ο ελέφαντας δεν πήγε δυτικά. Προτιμούσε να κάνει μια βόλτα στο δάσος προς την Ανατολή και αυτό ακριβώς έκανε. Ο ψύλλος, προς μεγάλη του απελπισία, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα παρά να το υπομείνει και να περάσει τη μέρα δεχόμενος ραπίσματα στο πρόσωπο από φύλλα και κλαδιά.
Την επόμενη μέρα, ο ψύλλος προσπάθησε να πείσει τον ελέφαντα να τον πάει στο φαρμακείο για να αγοράσει αλοιφή  για το πρόσωπο του. Αντί γι’ αυτό, όμως, ο ελέφαντας χοροπηδώντας ξεκίνησε για μια μακρινή πορεία προς τα βουνά, τρομοκρατώντας τον κακόμοιρο τον ψύλλο τόσο πολύ, που δεν μπόρεσε να κοιμηθεί εκείνη τη νύχτα. Τελικά ο ψύλλος έμεινε για μέρες στο κρεβάτι, τρομοκρατημένος από εφιάλτες με βροντές σε βουνίσιους δρόμους, βέβαιος πως θα γκρεμοτσακιζόταν, ενώ κάθε πρωί ξυπνούσε λουσμένος στον κρύο ιδρώτα.
Μετά από μία εβδομάδα, ο ψύλλος ένιωσε αρκετά καλά ώστε να αφήσει το κρεβάτι και γνέφοντας στον ελέφαντα να τον πλησιάσει, σκαρφάλωσε πάνω του λέγοντας: «Δεν είμαι καλά. Σε παρακαλώ, πήγαινε με στο γιατρό». Όμως ο ελέφαντας τράβηξε χαρωπά για τη δυτική ακτή, όπου και πέρασε τη μέρα κολυμπώντας. Ο ψύλλος κόντεψε να πνιγεί.
Εκείνη τη νύχτα, όπως καθόταν δίπλα στη φωτιά προσπαθώντας να ζεσταθεί, ο ψύλλος είχε μια ιδέα. Γύρισε προς τον ελέφαντα και του είπε: «Αύριο… εμ… ποια είναι τα δικά σου σχέδια;»
Πιθανόν να αναρωτιέστε ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα αυτής της ιστορίας. Απλούστατα, αν είστε ένας ψύλλος που πάει καβάλα σε έναν ελέφαντα, πριν κάνετε σχέδια, ίσως θα ήταν προτιμότερο να μάθετε πρώτα τι έχει στο μυαλό του ο ελέφαντας.
Αυτό είναι πολύ πιο σημαντικό για τη ζωή σας απ’ όσο φαίνεται· γιατί, στην πραγματικότητα, είστε ένας ψύλλος στην πλάτη ενός ελέφαντα. Ο ψύλλος της ιστορίας εκπροσωπεί τον συνειδητό νου σας, στον οποίο περιλαμβάνονται η νόηση και η δύναμη της λογικής, οι φιλοδοξίες και οι προσδοκίες σας, οι ιδέες σας, οι σκέψεις, οι ελπίδες και τα σχέδια σας. Με λίγα λόγια, όλα όσα πιστεύετε πως αποτελούν τον εαυτό σας. Και ο ελέφαντας; Αυτός είναι ο ασυνείδητος νονς σας.
Για να καταλάβουμε πώς αυτά τα δύο συνεργάζονται -ή δεν συνεργάζονται, όπως συμβαίνει συχνά- ας αρχίσουμε εξετάζοντας τον ψύλλο.
Ο Λαμπρός, Εκπληκτικός Συνειδητός Νους μας
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι το πιο εκπληκτικό, πολύπλευρο και ισχυρό δημιούργημα που γνωρίζουμε. Τα περίπου 100 δισεκατομμύρια νευρικά κύτταρα μεταφέρουν το ένα στο άλλο μηνύματα διαμέσου ενώσεων που φτάνουν σε αριθμό το ένα τετράκις εκατομμύριο· πολλές χιλιάδες φορές τον αριθμό όλων των γνωστών ουράνιων σωμάτων που υπάρχουν στο γαλαξία. Για να το πούμε απλά, η χωρητικότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου είναι τεράστια.
Ο εγκέφαλος είναι θρονιασμένος μέσα σε ένα κέλυφος από οστό και αιωρείται στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό που θυμίζει το αμνιακό υγρό της εγκυμοσύνης. Εδράζεται στην κορυφή της σπονδυλικής στήλης και όλα είναι έτσι δομημένα ώστε να του παρέχουν το μέγιστο δυνατό σε θρεπτικές ουσίες, φροντίδα και προστασία. Ενώ ο εγκέφαλος σας ζυγίζει ένα με ενάμισι κιλό, αποτελώντας το ασήμαντο 1 με 2 τοις εκατό του συνολικού σωματικού βάρους, καταναλώνει το 15 τοις εκατό της συνολικής ροής αίματος, το 20 τοις εκατό του οξυγόνου που αναπνέετε και περί το 20 με 30 τοις εκατό της συνολικής σας πρόσληψης ενέργειας.
Στον εγκέφαλο ενός μέσου ενηλίκου, περίπου 160 χιλιάδες χιλιόμετρα μυελωδών αξόνων (λειτουργικών νευρικών ινών) είναι μπλεγμένοι σαν ένα φοβερά περίπλοκο κουβάρι μαλλιού, δημιουργώντας μια δομή όσο δύο γροθιές. Για την ακρίβεια, αν θέλετε να καταλάβετε ποιο περίπου είναι το μέγεθος και το σχήμα του εγκεφάλου σας, σφίξτε τα χέρια σας σε γροθιές και ενώστε τις έτσι ώστε να ακουμπούν η μία στις αρθρώσεις της άλλης.
Στον πυρήνα και τη βάση (εκεί που βρίσκονται τώρα οι αντίχειρες, οι παλάμες και τα ακροδάχτυλά σας) βρίσκονται η παρεγκεφαλίδα, η αμυγδαλή, ο ιππόκαμπος, το εγκεφαλικό στέλεχος και άλλες δομές που είναι αρμόδιες για εκατοντάδες χιλιάδες αυτόματων λειτουργιών, όπως η ισορροπία και η κίνηση, η οργάνωση των πληροφοριών των αισθήσεων και οι ενστικτώδεις αντιδράσεις απέναντι στο στρες. Τα στρώματα του ιστού που είναι τυλιγμένα γύρω από το πρόσθιο μέρος και την κορυφή του εγκεφάλου (εκεί όπου βλέπετε στις γροθιές σας τα δάχτυλα και τις αρθρώσεις), τα μέρη που εμπλέκονται στη συνειδητή σκέψη, ονομάζονται προμετωπιαίος φλοιός ή μετωπιαίος λοβός.
Ο μετωπιαίος λοβός, που διευθύνει τον εγκέφαλο, είναι υπεύθυνος για την εστίαση και την αυτοσυγκέντρωση, για τη μάθηση και την ικανότητα συνειδητής παρατήρησης. Αυτό είναι το τμήμα του εγκεφάλου που σκέφτεται και διαθέτει λογική, με το οποίο αξιολογείτε τις διάφορες επιλογές, παίρνετε νέες αποφάσεις και εξασκείτε την ελεύθερη βούληση. Αυτό το τμήμα χρησιμοποιείτε αυτή τη στιγμή προκειμένου να διαβάσετε τούτες τις λέξεις, ενώ το εγκεφαλικό στέλεχος και άλλα πιο πρωτογενή κέντρα διατηρούν την αναπνοή σας, τους χτύπους της καρδιάς σας και μυριάδες άλλες λειτουργίες ασύλληπτες από το ραντάρ της συνειδητής σας προσοχής. Αν φανταστείτε το σώμα σας σαν ένα γιγάντιο υπερωκεάνιο, ο μετωπιαίος λοβός είναι ο καπετάνιος. Αυτός αποφασίζει πού θέλετε να πάτε, χαράζει την πορεία και δίνει τις διαταγές έτσι ώστε τα χιλιάδες μέλη του πληρώματος να τις εκτελέσουν. Αυτός είναι ο συνειδητός εγκέφαλος, το τμήμα που αντιλαμβανόμαστε ως Εγώ.
Ο μετωπιαίος λοβός είναι το πετράδι του στέμματος στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Περισσότερο και από τους αντίχειρές μας, τη διπλοεστιακή όραση ή οποιαδήποτε άλλη ιδιαιτερότητα μας, είναι το μέγεθος του μετωπιαίου λοβού σε σχέση με το υπόλοιπο μέρος του εγκεφάλου εκείνο που μας ξεχωρίζει από τα άλλα ζωικά είδη. Μετωπιαίοι λοβοί στο διάβα της Ιστορίας είναι εκείνοι που έφτιαξαν τις λέξεις του Σαίξπηρ, τη μουσική του Μπαχ, τις εφευρέσεις του Λεονάρντο Ντα Βίντσι.
Ωστόσο, παρ’ όλη τη λαμπρότητα του, ο συνειδητός νους έχει και τα όρια του· όρια που αποδεικνύονται πολύ στενά.
Ο δρ Τζορτζ Μίλερ, ένας από τους ιδρυτές της γνωστικής ψυχολογίας και αυθεντία στην ανθρώπινη αντίληψη, ήταν από τους πρώτους που παρομοίασαν τις λειτουργίες του εγκεφάλου με εκείνες του ηλεκτρονικού υπολογιστή· ουσιαστικά, τον αποκάλεσαν ζωντανό ηλεκτρονικό υπολογιστή. Η πιο διάσημη συνεισφορά του δόκτορα Μίλερ στη γνωστική επιστήμη ήταν η έννοια των ομαδοποιημένων πληροφοριών, που αποτελούν μέρος της φύσης της μνήμης μικρής διάρκειας. Σύμφωνα με τον Μίλερ, η μικρής διάρκειας (δηλαδή η συνειδητή) μνήμη είναι ικανή να συγκρατήσει έως επτά πληροφορίες ανά πάσα στιγμή – για παράδειγμα, επτά λέξεις, επτά σκακιστικές θέσεις, επτά πρόσωπα ή επτά ψηφία. (Πολλές φορές, μάλιστα, επικαλούνται την ανακάλυψη του δόκτορα Μίλερ ως αιτία πίσω από την απόφαση που πήρε ο Γκράχαμ Μπελ ώστε οι τηλεφωνικοί αριθμοί να αποτελού-νται από επτά ψηφία.) Το όλο σκηνικό μοιάζει κάπως με το ζογκλέρ που στριφογυρίζει πιάτα πάνω σε λεπτά ραβδιά: αν ο συνειδητός νους προσπαθήσει να συγκρατήσει περισσότερες από επτά πληροφορίες κάθε φορά, σύντομα θα δείτε τα πιάτα να γίνονται θρύψαλα.
Από την άλλη, όμως, δείτε πόσα πράγματα πρέπει να ελέγχει ο εγκέφαλος. Εκατομμύρια λειτουργίες επιτελούνται μέσα στο σώμα μας, λειτουργίες που αν πάνε λάθος ή σταματήσουν εντελώς, μπορούν να μας κάνουν ζημιά ή να μας σκοτώσουν. Ο κυτταρικός μεταβολισμός, η καρδιακή και κυκλοφορική λειτουργία, οι ενδοκρινικές προσαρμογές, οι αισθητηριακές πληροφορίες (και η ταυτόχρονη αξιολόγηση τους για ενδείξεις κινδύνου), η ομαλή μυϊκή λειτουργία σε εκατοντάδες χιλιάδες διαφορετικά σημεία του σώματος· το μέγεθος του έργου προκαλεί δέος. Φανταστείτε να πρέπει να δίνετε συνειδητή προσοχή σε καθεμία μεταβολική αντίδραση που τελείται μέσα στους πεπτικούς και ενδοκρινείς αδένες μας. Αν ήταν υπεύθυνος για όλες αυτές τις λειτουργίες ο συνειδητός μας νους, δεν θα αντέχαμε ούτε για  δέκα λεπτά.
Ευτυχώς, δεν είναι ο συνειδητός μας νους αυτός που έχει τούτο τον έλεγχο.
Μια Άγνωστη Ήπειρος
Η έννοια του υποσυνείδητου νου είναι σχετικά νέα, αν και πάντα νιώθαμε πως υπήρχε κάποια βαθύτερη, αόρατη δύναμη, η οποία κρυβόταν κάτω, πίσω ή πέρα από τον συνειδητό νου. Από την εποχή των αρχαίων Ελλήνων, οι επιστήμονες αγωνίζονταν να βρουν τον τρόπο να ορίσουν την ανθρώπινη ψυχή, μια λέξη που σημαίνει επίσης «νους». Ο Αριστοτέλης όρισε τη φαντασία ως κάτι διαφορετικό από την αντίληψη και το νου, υπονοώντας ότι αποτελούσε ένα χώρο μέσα στο νου, που λειτουργούσε με συγκεκριμένες εικόνες (φαντάσματα)·, τις οποίες συνδύαζε για να καταλήξει σε αφηρημένες έννοιες. Οι μυθολογίες όλων των πολιτισμών είναι γεμάτες από ιστορίες ανθρώπων που αποκτούσαν μεγάλη σοφία μέσα από τη μετουσίωση των ονείρων τους σε εικόνες.
Κατά τη διάρκεια της Ευρωπαϊκής Αναγέννησης και της «Εποχής της Λογικής», ο συνειδητός νους γνώρισε την αποθέωση. Η διάσημη φιλοσοφική ρήση του Ρενέ Ντεκάρτ «Σκέφτομαι, άρα υπάρχω» ήταν εν μέρει και δήλωση της διαύγειας και της αγνής αυτοσυνείδησης της ανθρώπινης σκέψης. Αρκετές γενιές αργότερα, ο Τζον Λοκ με το Δοκίμιο Πάνω στην Ανθρώπινη Νόηση υποστήριξε ακόμα περισσότερο την ιδέα της ολοκληρωτικής και διάφανης αυτοσυνείδησης που διέπει την ανθρώπινη σκέψη/Ομως αυτή η νοικοκυρεμένη και τακτική άποψη δεν άντεξε για καιρό. «Στο τέλος του [δέκατου ένατου] αιώνα», όπως γράφει ο Tor Norretrander στο βιβλίο του The User Illusion, «η ιδέα του διάφανου ανθρώπου αμφισβητήθηκε σφοδρά» καθώς οι επιστήμονες συνέχισαν να ανακαλύπτουν όλο και περισσότερα για το ανθρώπινο ον μέσα από τις παρατηρήσεις τους. «Ο Γερμανός φυσικός και φυσιολόγος Χέρμαν Χέλμχολτζ άρχισε να μελετά τις ανθρώπινες αντιδράσεις γύρω στο 1850 [...] και συμπέρανε πως τα περισσότερα απ’ όσα συνέβαιναν στα κεφάλια μας ήταν ασυνείδητα».
Μέχρι το τέλος του δέκατου ένατου αιώνα, επιστήμονες όπως ο Ουίλιαμ Τζέιμς, ο Άρθουρ Σοπενχάουερ και ο Πιέρ Ζανέ χρησιμοποιούσαν όρους όπως «ασυνείδητο» και «υποσυνείδητο» στις προσπάθειες τους να εξερευνήσουν αυτή την περιοχή. Όμως ήταν ο Σίγκμουντ Φρόιντ με την Ερμηνεία των Ονείρων το 1899 που έγινε ο πιο διάσημος, αναγνωρίζοντας πως υπήρχε μια τεράστια αχαρτογράφητη ήπειρος μέσα στον ανθρώπινο νου που είχε τεράστια επίδραση στη ζωή μας. Ονομάζοντας την ασυνείδητο νου, ο Φρόιντ άρχισε tην προσπάθεια του να χαρτογραφήσει αυτό το άγνωστο τοπίο χρησιμοποιώντας τα εργαλεία που είχε στη διάθεση του και τα οποία κυρίως αποτελούνταν από προφορικό διάλογο και την ανάλυση των ονείρων, τα οποία ονόμασε «βασιλική οδό προς το ασυνείδητο».
Γενικά η αντίληψη του Φρόιντ για τον ασυνείδητο νου ήταν αρνητική, με την έννοια ότι τον θεωρούσε αποθήκη όλων των κοινωνικά μη αποδεκτών επιθυμιών και στόχων, των οδυνηρών και καταπιεσμένων αναμνήσεων και όλων των συναφών. Οι σύγχρονοι του, ιδιαιτέρως ο Πιέρ Ζανέ και ο Καρλ Γιουνγκ, προώθησαν περαιτέρω αυτή την άποψη στρέφοντας την προς άλλες κατευθύνσεις, κάτι που έκαναν και πολλές άλλες σχολές ψυχολογίας και επιστήμης εκείνη την εποχή. Ωστόσο, τα βασικά μέσα διερεύνησης που είχαν στη διάθεση τους όλες αυτές οι γενιές ερευνητών και γιατρών ούτε άλλαξαν ούτε βελτιώθηκαν σημαντικά· αυτό, μέχρι το 1990 και την έλευση των μεθόδων απεικόνισης του εγκεφάλου με υψηλή τεχνολογία και ιδιαίτερα με τη Λειτουργική Απεικόνιση Μαγνητικού Συντονισμού (ΛΑΜΣ – fΜRΙ).
Ένα από τα πολλά πλεονεκτήματα που προσέφερε αυτή η νέα τεχνολογία απεικόνισης ήταν ότι, σε αντίθεση με το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΕΕG) και το μαγνητοεγκεφαλο-γράφημα (ΜΕG) τα οποία περιορίζονταν στη μέτρηση της δραστηριότητας κοντά στην επιφάνεια του εγκεφάλου, η ΛΑΜΣ (fΜRΙ) επέτρεψε στους ερευνητές να κοιτάξουν βαθύτερα μέσα στο εσωτερικό του εγκεφάλου, ανοίγοντας το δρόμο για να αποκτήσουμε νέα αντίληψη του μεγέθους και της πολυπλοκότητας όλων εκείνων που συμβαίνουν βαθιά μέσα στα κεφάλια μας. Ήταν λες και για έναν αιώνα προσπαθούσαμε να εξερευνήσουμε μία ολόκληρη ήπειρο με τα πόδια και ξαφνικά αποκτήσαμε πρόσβαση σε ελικόπτερα, αεροπλάνα και δορυφορικές φωτογραφίες.
Πραγματικά, η εικόνα που άρχισε να αναδύεται ήταν εκπληκτική. Ο υποσυνείδητος νους:
είναι αρμόδιος για τις χιλιάδες κύριες και δευτερεύουσες διεργασίες του μεταβολισμού, τπ λειτουργία του οποίου ο συνειδητός νους κυριολεκτικά αγνοεί κατανέμει και βάζει σε τάξη εκατομμύρια αισθητηριακά δεδομένα ανά δευτερόλεπτο, από τα οποία ο συνειδητός νους αντιλαμβάνεται μονάχα ένα ελάχιστο κλάσμα αρχειοθετεί, ξεδιαλέγει και διατηρεί μια ολόκληρη αποθήκη αναμνήσεων, η χωρητικότητα της οποίας -παρόλο που οι επιστήμονες δεν είναι ακόμα σε θέση να την προσδιορίσουν ποσοτικά- πιθανόν να μετριέται σε τρισεκατομμύρια
διευθύνει σωματικές λειτουργίες που τις περισσότερες φορές ο συνειδητός μας νους αγνοεί και στις οποίες συμπεριλαμβάνονται οι λεπτές και περίπλοκες λεπτομέρειες της κίνησης και της ισορροπίας μας. η αναπνοή, το ανοιγοκλείσιμο των βλεφάρων, η χρήση των χεριών και των δαχτύλων, οι συντονισμένες κινήσεις που εμπλέκονται στο περπάτημα, στην ομιλία, στην οδήγηση του αυτοκινήτου και ούτω καθεξής.
Ο Τζορτξ Μίλερ, ο οποίος μας χάρισε την ιδέα των ομαδοποιημένων πληροφοριών, επίσης ποσοτικοποίησε τη διαφορά ανάμεσα στη λειτουργική χωρητικότητα του συνειδητού νου σε σχέση με εκείνη του υποσυνείδητου. Σύμφωνα με τον Μίλερ, ο συνειδητός νους παράγει κατά μέσο όρο περί τις 20 με 40 νευρικές πυροδοτήσεις το δευτερόλεπτο, ενώ ο υποσυνείδητος 20 με 40 εκατομμύρια νευρικές πυροδοτήσεις ανά δευτερόλεπτο. Με άλλα λόγια, μετρώντας τη δραστηριότητα του υποσυνείδητου νου σε σύγκριση με εκείνη του συνειδητού, μιλάμε για μια αναλογία ένα εκατομμύριο προς ένα.
Μια αναλογία που αντιστοιχεί επίσης στο βάρος ενός ελέφαντα έναντι εκείνου -σωστά μαντέψατε- ενός ψύλλου.
Ένα παγόβουνο κάτω από την Επιφάνεια
Κατά μέσο όρο, περίπου το ένα δέκατο της μάζας ενός παγόβουνου είναι ορατό πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, κάτι που σημαίνει ότι το 90 τοις εκατό βρίσκεται κρυμμένο κάτω από το νερό. Αυτό μοιάζει με τον τρόπο που είναι κατανεμημένο το ανθρώπινο μυαλό, μόνο που εδώ τα νούμερα είναι πολύ διαφορετικά. Σε όρους οργανικού ιστού, περίπου το 15 τοις· εκατό της εγκεφαλικής μάζας αφορά τις συνειδητές λειτουργίες: περίπου, δηλαδή, το μέγεθος της κορυφής του παγόβουνου. Σε όρους όμως πραγματικών μονάδων επεξεργασίας πληροφοριών, η λειτουργία του συνειδητού νου αντιπροσωπεύει το ένα δεκάκις χιλιοστό τον ενός τοις εκατό της συνολικής εγκεφαλικής λειτουργίας.
Με άλλα λόγια, ο εγκέφαλος είναι ένα παγόβουνο που το 99,9999 τοις εκατό είναι βυθισμένο κάτω από την επιφάνεια της συνειδητής μας προσοχής.
Όταν θέλουμε μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε μικροσκοπικά τμήματα αυτού του βυθισμένου συνόλου· για παράδειγμα, όταν πρέπει να θυμηθούμε τι θέλαμε να αγοράσουμε από το σουπερμάρκετ καθώς διασχίζουμε τους διαδρόμους με τα ράφια. (Λόγω όμως των ομαδοποιημένων πληροφοριών δεν μπορούμε να θυμηθούμε περισσότερα από επτά αντικείμενα, γι’ αυτό είναι σκόπιμο να κάνετε μια λίστα πριν πάτε!) Μπορούμε επίσης να ανασύρουμε στο μυαλό μας την εικόνα κάποιου που γνωρίζαμε όταν ήμαστε στο σχολείο, ή του σπιτιού όπου μεγαλώσαμε. Επίσης, μπορούμε να θυμηθούμε έναν τηλεφωνικό αριθμό.
Όμως δεν μπορούμε να θυμηθούμε όλους τους τηλεφωνικούς αριθμούς που γνωρίζουμε ή τα πρόσωπα όλων των ανθρώπων που έχουμε γνωρίσει, παρόλο που όλα τους βρίσκονται εκεί, μέσα στο βυθισμένο κομμάτι του παγόβουνου που εκπροσωπεί το μυαλό μας. Αν μπορούσατε να τα ανασύρετε όλα αυτά με τη μία, ο συνειδητός σας νους θα πλημμύριζε τόσο πολύ με πληροφορίες που θα πάθαινε σκοτοδίνη και θα αχρηστευόταν. Πρέπει να εστιάζει προκειμένου να λειτουργεί.
Ο συνειδητός νους συγκεντρώνεται μονάχα σε ένα πολύ μικρό φάσμα των όσων συμβαίνουν στη ζωή μας σε μια δεδομένη στιγμή/Εχει την ικανότητα να μετατοπίζει αυτή την προσοχή και να ξεκινά έτσι μια νέα δραστηριότητα· συνήθως όμως δεν εμπλέκεται στα περισσότερα από τα βήματα που είναι απαραίτητα προκειμένου να εκτελεστεί αυτή η δραστηριότητα. Όταν αποφασίζετε να θυμηθείτε κάτι -τον τηλεφωνικό αριθμό, το πρόσωπο από το παρελθόν- ο συνειδητός σας νους είναι εκείνος που ξεκινά την έρευνα. Όπως ο κυβερνήτης στο πιλοτήριο ενός μεταγωγικού δίνει την εντολή, όμως η ίδια η εντολή εκτελείται από το πλήρωμα, δηλαδή από το υποσυνείδητο.
Το να χρησιμοποιείτε τον συνειδητό σας νου μοιάζει κάπως με το να στέκεστε καταμεσής ενός γιγάντιου μουσείου τη νύχτα, με όλα τα φώτα σβηστά. Στέκεστε μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, ενώ ο συνειδητός σας νους αντιπροσωπεύει τη λεπτή δέσμη ενός φακού: μπορείτε κάθε φορά να τη στρέψετε και να δείτε μονάχα ένα έκθεμα τη φορά και όχι όλα ταυτόχρονα.
Κάτι που σημαίνει ότι το να μάθουμε τις πραγματικές μας πεποιθήσεις μπορεί να είναι δύσκολο.
Οι πεποιθήσεις είναι μεγάλα μοτίβα σκέψης. Αν οι σκέψεις αποτελούν τους χείμαρρους που κυλούν σε μια βουνοπλαγιά, τότε οι ιδέες είναι οι κοίτες στο έδαφος, μέσα από τις οποίες τρέχει το νερό. Όπως είδαμε εδώ Πως δημιουργούνται οι πεποιθήσεις και πως επιδρούν πάνω μας στην πραγματικότητα διαμορφώνουμε τις πεποιθήσεις μας χτίζοντας καινούριο νευρικό ιστό και συνάψεις (εγκεφαλικές ενώσεις). Σε μεγάλο βαθμό, οι πεποιθήσεις αυτές ζουν στον υποσυνείδητο νου. Τρέχουν εκεί σαν υποπρο-Υράμματα. Όπως και με την αναπνοή, μπορούμε να εστιάσουμε τη συνειδητή προσοχή μας πάνω σε μια ιδέα αν  προσπαθήσουμε, όμως το 99,9999 τοις εκατό του χρόνου που περνά -όπως συμβαίνει και με την αναπνοή μας- δεν τις σκεφτόμαστε αυτές τις ιδέες, παρά τις αφήνουμε να λειτουργούν.
Συνήθως αυτό δεν δημιουργεί προβλήματα/Ομως όταν έχουμε σχηματίσει ιδέες που έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τις συνειδητές μας επιθυμίες, προθέσεις, αξίες και στόχους στη ζωή, τότε «Χιούστον, έχουμε πρόβλημα».6 Γιατί, μπορεί ο ψύλλος να θέλει να πάει δυτικά, αλλά αν ο ελέφαντας αποφασίσει να τραβήξει ανατολικά ή βόρεια, τότε δεν υπάρχουν και πολλά που μπορούμε να κάνουμε πέρα από το να ακολουθήσουμε την πορεία του· και όπως διαπίστωσε και ο ψύλλος, η πορεία μπορεί να είναι βασανιστική.
Διχασμένη Προσωπικότητα
Ο υποσυνείδητος νους λειτουργεί κυρίως με συνειρμούς. Ενώνει πράγματα με άλλα πράγματα. Με άλλα λόγια, δίνει σημασία στην αντήχηση· και πάντα δουλεύει στο παρασκήνιο. Αυτό σημαίνει πως όταν βιώνουμε μια εμπειρία με τη συνειδητή μας προσοχή, την ίδια στιγμή το υποσυνείδητο μας είναι απασχολημένο στο παρασκήνιο προσπαθώντας να βρει εμπειρίες του παρελθόντος που να αντηχούν αυτή την εμπειρία ή να είναι με κάποιον τρόπο παρόμοιες. Είναι σαν να λέει ο εαυτός μας: «Τι μπορώ να ανασύρω από το παρελθόν μου, προκειμένου να με βοηθήσει να μεταχειριστώ την παρούσα κατάσταση;»
Μέρος αυτού του συνειρμικού σκεπτικού μπορεί να ανεβεί μέχρι την επιφάνεια της συνειδητής προσοχής, ωστόσο το μεγαλύτερο μέρος του συντελείται τόσο βαθιά μέσα στο υποσυνείδητο, που δεν το αντιλαμβανόμαστε και, κατ’  επέκταση, μπορεί να δούμε τον εαυτό μας να αντιδρά σε καταστάσεις με τρόπους που δεν φαίνεται να έχουν καμία λογική για εμάς.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι έντονες εμπειρίες της πρώιμης ζωής μας μπορούν να έχουν τόσο ισχυρή επιρροή στην τωρινή ζωή μας: ενώ ο ψύλλος, ο συνειδητός μας νους, έχει στραμμένη την προσοχή του σε όσα συμβαίνουν στο παρόν, ο ελέφαντας, το υποσυνείδητο μας, διαρκώς αναμοχλεύει τα ατέλειωτα αρχεία του παρελθόντος μας, προσπαθώντας να βρει οτιδήποτε μπορεί να είναι οικείο. Ακόμα και όταν οι συσχετισμοί και αυτά που ενώνουν τις εμπειρίες είναι δύσκολο να αποσαφηνιστούν, ο υποσυνείδητος νους είναι προγραμματισμένος και εξαιρετικά ικανός στο να εντοπίζει αυτές τις ομοιότητες.
Από άποψη επιβίωσης, αυτή η στρατηγική είναι απολύτως κατανοητή: ο καλύτερος τρόπος για να προκαταλάβεις το μέλλον, είναι να βασιστείς στην εμπειρία του παρελθόντος. Αν αντιληφθούμε την παραμικρή μυρωδιά, τον ήχο ή την εικόνα που μοιάζει με εκείνη την πεινασμένη τίγρη με την οποία είχαμε έρθει αντιμέτωποι χρόνια πριν,-μας είναι πολύ χρήσιμο το ότι μπορούμε να ανασύρουμε ακαριαία εκείνη την ανάμνηση από την αποθήκη της μνήμης και να στείλουμε αστραπιαία μηνύματα συναγερμού στην αμυγδαλή και στα επινεφρίδια. Το υποσυνείδητο έχει τη δυνατότητα να λειτουργεί εκατομμύρια φορές γρηγορότερα από τον συνειδητό νου – και το κάνει.
Όμως αυτή η τακτική του κάνω-αναμόχλευση-και-σημαίνω-συναγερμό δεν βοηθάει πολύ όταν η αρχική πληροφορία είναι παραμορφωμένη.
Σκουπίδια μπαίνουν, σκουπίδια βγαίνουν, όπως συνηθίζουν να λένε οι προγραμματιστές ηλεκτρονικών υπολογιστών. Αν ένα αρχικό συμπέρασμα έχει κάποιο ελάττωμα, τότε οτιδήποτε βασίζεται πάνω σε αυτό το συμπέρασμα θα είναι επίσης εσφαλμένο. Αν ενστερνιστούμε, λοιπόν, μια ιδέα βασισμένη πάνω σε τραυματικές ή μικροτραυματικές εμπειρίες της παιδικής μας ηλικίας που να λέει Όλοι όσοι πλησιάζω θα με εγκαταλείψουν ή Είμαι πλαστός και σκέτη αποτυχία, τότε ο ελέφαντας μέσα μας θα αποφασίζει για την κατεύθυνση του με βάση αυτή την ιδέα.
Το τονίζουμε: το υποσυνείδητο είναι εξαιρετικά ικανό να βρίσκει αυτά τα στοιχεία. Η αναλογία μεταξύ αυτού που πραγματικά νιώθουμε -δηλαδή όσων απορροφά ο υποσυνείδητος νους μας- και αυτού που συνειδητά αντιλαμβανόμαστε, είναι ένα εκατομμύριο προς ένα. Μιλάμε, δηλαδή, για μεγάλο όγκο πληροφοριών. Και στην περίπτωση που η συνειδητή σας αντίληψη δεν είναι ευθυγραμμισμένη με τα υποσυνείδητα συμπεράσματα σας, μαντέψτε ποιος έχει το πάνω χέρι.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τις σχέσεις.
Ας πούμε πως γνωρίζετε έναν καινούριο άνθρωπο. Το πρώτο που συμβαίνει -προτού καν χαμογελάσετε και πείτε, για παράδειγμα, «Επιτρέψτε μου να σας ανοίξω την πόρτα»-είναι πως το υποσυνείδητο σας επεξεργάζεται εκατομμύρια μονάδες πληροφοριών με την ταχύτητα του φωτός, επιδιώκοντας να βρει όλες τις πιθανές ομοιότητες ανάμεσα σε αυτό το καινούριο άτομο που συναντήσατε και σε όλα τα άλλα πρόσωπα και όλες τις άλλες συναντήσεις που είχατε στο παρελθόν σας. Ελέγχει από φυσικά χαρακτηριστικά και εκφράσεις προσώπου, μέχρι χειρονομίες, αμφίεση, λεξιλόγιο, μυρωδιές, ήχους· οτιδήποτε. Έπειτα εκτινάσσει μίνι-συμπεράσματα προς τα εσωτερικά τμήματα του εγκεφάλου σας: είναι επικίνδυνος, δεν μπορείς να τον εμπιστευτείς, μπορεί να σε προδώσει, ψευδίζει, τα χαρακτηριστικά του είναι ίδια με εκείνου του παιδιού που σε κορόιδευε όταν πήγαινες στην τρίτη δημοτικού, τα φρύδια του είναι ολόιδια με του πατέρα σου — και θυμήσου πως ο πατέρας σου σου έκανε πάντα κριτική…
Το πιθανότερο είναι πως όλα αυτά τα συμπεράσματα δεν πέφτουν στην αντίληψη σας, παρότι χρωματίζουν ανεπαίσθητα τις αντιλήψεις σας, συχνά πολύ ανεπαίσθητα. Συνειδητά, μπορεί να σκέφτεστε “Εντάξει, δείχνει καλός άνθρωπος”. Υποσυνείδητα, όμως, εκατομμύρια συνάψεις ουρλιάζουν: Μην προσεγγίσεις αυτό τον άνθρωπο! Δεν μπορείς να τον εμπιστευτείς, θα σε πληγώσει!
Ξαφνικά μεταμορφώνεστε στον ψύλλο που νομίζει πως θα πάει στην παραλία με έναν καινούριο φίλο, όμως ο ελέφαντας φεύγει με αμέριμνη περπατησιά για το δάσος προς την αντίθετη κατεύθυνση. Και το ίδιο ακριβώς συμβαίνει όχι μόνο στις ερωτικές σχέσεις, αλλά και στις επαγγελματικές συνεργασίες, στις σχέσεις που αναπτύσσονται στις σχολικές αίθουσες, στις φιλίες, στις ανθρώπινες επαφές κάθε είδους και κάθε πλαισίου.
Αυτό ρίχνει επιπλέον φως σε αυτό που συνέβη και στη Στεφανία. Η μεγαλύτερη πηγή προβλημάτων για τη Στεφανία ήταν πως συνειδητά ήθελε να προχωρήσει προς μία κατεύθυνση, όμως οι υποσυνείδητες πεποιθήσεις της την πήγαιναν στην αντίθετη. Μπορείτε να δείτε αυτή τη σύγκρουση και στην πρώτη εκείνη εμπειρία της παιδικής της ηλικίας. Επέστρεφε χαρωπή και περήφανη στο σπίτι της, κρατώντας στη χούφτα της μια δεκάρα, ώσπου η αντίδραση των γονιών της της έστειλε το μήνυμα πως θα έπρεπε να νιώθει ντροπή γι’ αυτό που είχε κάνει και όχι περηφάνια. Μια παρόμοια σύγκρουση εξακολουθούσε να υποβόσκει μέσα της ακόμα και όταν ενηλικιώθηκε. Από τη μια δούλεψε σκληρά για να πετύχει στη δουλειά της, στην κοινότητα της και στην οικογενειακή της ζωή, όμως από την άλλη, αιωρούνταν ακόμα μέσα της ένα μήνυμα που της έλεγε περίπου αυτό: “Όλα εκείνα για τα οποία νομίζεις πως θα έπρεπε να νιώθεις περήφανη, είναι πράγματα για τα οποία κανονικά θα πρέπει να ντρέπεσαι”.
Ο ψύλλος στο μυαλό της Στεφανίας ήταν ένας εκπαιδευμένος, ικανός και πανέξυπνος συνειδητός νους, αφοσιωμένος στο να δημιουργήσει μια επιτυχημένη επιχείρηση που όχι μόνο θα ωφελούσε την ίδια και την οικογένεια της, αλλά και χιλιάδες άλλους, συνεισφέροντας με αυτό τον τρόπο και στην κοινωνία. Όμως αυτή δεν ήταν η κατεύθυνση στην οποία ήθελε να πάει ο ελέφαντας της.
Θυμάστε τον Κλήμη, τον πιλότο μαχητικών που φοβόταν τα ύψη; Ο ψύλλος στο μυαλό του Κλήμη θα απολάμβανε πολύ το να γευματίσει στο στροβιλιζόμενο εστιατόριο, στην. κορυφή ενός πανύψηλου ξενοδοχείου που υπήρχε στη γειτονιά του. Ο ελέφαντας του, όμως, αρνιόταν ακόμα και να πλησιάσει εκεί.
Χρησιμοποιώντας μια συνηθισμένη έκφραση, μπορούμε να πούμε για τη Στεφανία πως ήταν «διχασμένη προσωπικότητα» σε σχέση με το θέμα της επιτυχίας και πως ο Κλήμης ήταν «διχασμένη προσωπικότητα» σε σχέση με το αν ήταν ασφαλές να κρέμεται στον αέρα. Και στις δύο περιπτώσεις, αυτό θα μπορούσε να είναι κυριολεκτικά αλήθεια· διχασμένες προσωπικότητες: μία συνειδητή και μία υποσυνείδητη. Ο ψύλλος και ο ελέφαντας.

πηγή...
από 

 

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Η πάλη με τους λογισμούς.Ολόκληρη η ζωή μας είναι αποτέλεσμα των σκέψεών μας.

Οι άνθρωποι σκέπτονται περισσότερο από όσο αναπνέουν. Σε μια αναπνοή μπορούμε να κάνουμε χίλιες σκέψεις, και αυτό είναι κάτι που δεν το σκεπτόμαστε. Δε σκεπτόμαστε ότι οι σκέψεις που κάνουμε σχηματίζουν τον χαρακτήρα μας, διαμορφώνουν την προσωπικότητά μας, οι σκέψεις που κάνουμε μας δίνουν την ταυτότητά μας και παρουσιάζουν αυτό που είμαστε, σε τέτοιο σημείο που ένας Αμερικανός φιλόσοφος λέει: “είστε αυτό που σκέπτεστε”.

Ολόκληρη η ζωή μας είναι αποτέλεσμα των σκέψεών μας, μπορούμε με τις σκέψεις μας για παράδειγμα να αλλάξουμε το μέλλον μας, το μέλλον μας δεν είναι δεδομένο, δεν υπάρχει γραφτό, δεν υπάρχει κισμέτ, εμείς θα αποφασίσουμε ποιο θα είναι το μέλλον μας. Με τις σκέψεις μας μπορούμε να κάνουμε και τον Θεό να αλλάξει το μέλλον που είχε κατά νου Του για μας.

Όσο απίστευτο και να ακούγεται αυτό, όσο εξωφρενικό και να ακούγεται, είναι η ίδια η διδασκαλία της Αγίας Γραφής. Το βλέπουμε για παράδειγμα στην ιστορία του Ιωνά και της Νινευί. Μια πόλη μεγάλη αμάρτησε, ο Θεός αποφασίζει να καταστρέψει τον λαό αυτό. “Νινευί καταστραφήσεται”.

Πήρε μία απόφαση, αυτό θα είναι το μέλλον της Νινευί. Πηγαίνει ο Ιωνάς κηρύσσει μετάνοια και μετανοούν οι Νινευίτες κι αλλάζει και ο Θεός την γνώμη Του. “Και μετενόησεν ο Θεός” λέει επί λέξη η Αγία Γραφή και όλος ο κόσμος σώθηκε. Τι μπορεί να κάνει μια αλλαγή στις σκέψεις μας, πώς προετοιμάζει το μέλλον μας.

Να κάνουμε μία διάκριση: Άλλο είναι η σκέψη, άλλο είναι ο λογισμός. Πολλές φορές ταυτίζονται λέμε μου 'ρθε μια σκέψη έχω έναν λογισμό. Το ίδιο είναι, αλλά στην κυριολεξία ο λογισμός είναι η σκέψη που επιμένει, όχι μια σκέψη που πέρασε απλώς και έφυγε.

 Είναι μια σκέψη που έρχεται, ξανάρχεται, μας ενοχλεί, επιμένει, αυτή την σκέψη την λέμε λογισμό. Και είναι φοβερή η δύναμή τους αυτών των λογισμών, αυτών των σκέψεων, όχι μόνο στη ζωή μας στο παρόν ή στο μέλλον, αλλά ακόμη και στο σώμα μας. Για παράδειγμα πώς μπορεί μια σκέψη να επηρεάσει το σώμα μας:

Μια σκέψη, ήμουνα σε ένα μοναστήρι, ένας πατέρας δεν μπορούσε με τίποτα να φάει ταχίνι, του άρεσε όμως ο χαλβάς. Και έτρωγε και ξετρελαινόταν. Και ένας άλλος απόρησε και λέει: “καλά πώς γίνεται εσένα που δε σου αρέσει το ταχίνι να σου αρέσει ο χαλβάς”; Και λέει ο πατέρας αυτός: “Γιατί, τι σχέση έχει ο χαλβάς με το ταχίνι;” “Μα ο χαλβάς από το ταχίνι φιάχνεται!” Μόλις το άκουσε αυτό, άρχισε να κάνει εμετό. Πώς η σκέψη επέδρασε στο σώμα!

Είναι ένας ψυχίατρος στην Αθήνα, πολύ καλός, πνευματικοπαίδι ενός πολύ γνωστού αρχιμανδίτου, ο οποίος είχε μία κυρία με ένα τρομερό ψυχολογικό πρόβλημα. Χάριν εκείνης φέρνει κάτι δύσκολα χάπια, σπάνια, πανάκριβα από την Ολλανδία, της το εξήγησε: “Πρόσεξέ τα, εφάρμοσε ακριβώς αυτά που θα σου πω. Δεν είναι εύκολο να ξαναβρούμε, δεν είναι θέμα χρημάτων, δεν είναι εύκολο να ξαναβρούμε, θα τα πάρεις έτσι κι έτσι κι έτσι.

Εκείνη τον ευχαρίστησε συγκινημένη από την αγάπη του ιατρού που ενδιαφέρθηκε για εκείνη τόσο πολύ, ειδικά για την περίπτωσή της, πήρε τα χάπια ακριβώς όπως της είπε ο γιατρός, και έγινε καλά. Έγινε καλά και δόξασε και τον Θεό και πήγε να ευχαριστήσει και τον γιατρό γιατί η ασθένεια αυτή την βασάνιζε πάνω από 10 χρόνια, και χάρις σε αυτά τα χάπια έγινε καλά. Ποιο είναι το θέμα; Ότι αυτά τα χάπια ήτανε απλές καραμέλες. Δεν ήτανε χάπια, βλέπετε τι κάνει η σκέψη;

Βλέπετε πόσο επιδρά στο σώμα η σκέψη; Το ατύχημα είναι ότι δεν επιδρά πάντα θετικά σαν την περίπτωση αυτήν. Να σας πω ένα άλλο περιστατικό, πέρα για πέρα εξωφρενικό και πέρα για πέρα αληθινό, μετά αν θέλετε να σας πω και το όνομα του γιατρού. Λέει ο γιατρός: Κάποιος συγγενής μου πήγε σε μία κρυσταλλοσκόπο, η οποία του είπε ότι η καρδιά του έχει πρόβλημα, και θα πέθαινε στην επόμενη πανσέληνο.

Ο συγγενής μου ήταν ευτυχισμένος, υγιής, γεμάτος ζωντάνια. Αλλά είχε μεγάλη εμπιστοσύνη σε αυτή την κρυσταλλοσκόπο η οποία είχε μεγάλη φήμη. Έβλεπε ένα κρύσταλλο και έλεγε τι επρόκειτο να συμβεί στον κάθε άνθρωπο. Και πολλά από αυτά βγαίνανε αληθινά κι είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη του. Η τελευταία τώρα του έκανε μία τελευταία υποβολή και εκείνος δέχθηκε τον λογισμό.

Τρομοκρατήθηκε και το μυαλό του κόλλησε σε μία σκέψη ότι πρόκειτο να πεθάνει κατά την επόμενη Πανσέληνο, άρχισε μάλιστα λέει να μιλά σε όλους, ετοίμασε τα κληρονομικά του, έκανε και την διαθήκη του κι η φοβερή αυτή υποβολή πραγματοποιήθηκε επειδή την πίστεψε απόλυτα. Πέθανε, πέθανε χωρίς να έχει τίποτα! Αυτή είναι η δύναμη των λογισμών και για το καλό και για το κακό.

Οι λογισμοί είναι τριών ειδών να τους ξεχωρίσουμε: Είναι οι λογισμοί οι δικοί μας, οι σκέψεις οι δικές μας, αυτές που κάνει το ανθρώπινο μυαλό. Είναι οι λογισμοί, οι σκέψεις που μας φέρνει ο διάβολος. Λέμε για παράδειγμα: “Μου 'ρθε μια σκέψη” Δεν φαντάζεται κανείς πόσο κυριολεκτεί πολλές φορές όταν λέει αυτή την φράση. Πραγματικά σου 'ρθε, πραγματικά κάποιος στην έφερε.

Ο διάβολος είναι πνεύμα και σαν πνεύμα που είναι, μπορεί και ακουμπάει μέσα στο μυαλό μας σκέψεις. Είναι λοιπόν σκέψεις δικές μας που μπορούμε και τις κάνουμε εμείς, σκέψεις που τις κάνει ο διάβολος, και σκέψεις - λογισμοί που τους στέλνει ο καλός Θεός. Πώς θα μπορέσουμε τώρα να τους ξεχωρίσουμε, ώστε να μπορούμε να ασχοληθούμε με τις δικές μας σκέψεις και τις σκέψεις που μας στέλνει ο Θεός και να απορρίψουμε τις σκέψεις που μας στέλνει ο διάβολος;

Πώς θα κάνουμε αυτή τη διάκριση στους συλλογισμούς; Είναι πολύ απλό, δε μπορούμε να την κάνουμε, με τίποτα δε μπορούμε να ξεχωρίσουμε ποιες είναι οι σκέψεις οι δικές μας, ποιές είναι του Θεού και ποιές είναι από τον διάβολο. Χρειάζεται μεγάλη εξάσκηση, χρειάζεται μεγάλος αγώνας, οι Πατέρες της εκκλησίας λένε ότι το χάρισμα της διακρίσεως των λογισμών είναι η μεγαλύτερη αρετή.

Τότε λοιπόν πώς θα δεχθούμε τους λογισμούς του Θεού για να ζήσουμε και πώς θα απορρίψουμε τους λογισμούς τους κακούς τους δικούς μας ή του διαβόλου για να μη χαθούμε; Γενικά δεχόμαστε τους καλούς λογισμούς και απορρίπτουμε τους κακούς.

Φαίνεται απλό, δεν είναι. Διότι αμέσως προκύπτουν δύο προβλήματα:

Πρώτον, πώς αντιμετωπίζεται και απορρίπτεται ένας κακός λογισμός, και

Δεύτερον όταν έναν καλό λογισμό μας τον φέρνει ο διάβολος; Πώς θα ξέρουμε ότι είναι από τον διάβολο για να τον απορρίψουμε;

Γιατί όλοι ξέρουμε, πέρασε ο καιρός που ο διάβολος ερχότανε με κέρατα και ουρά, τώρα έχει μεταλλαχθεί, ξέρει να μεταμφιέζεται, έρχεται σαν μία ωραία ιδέα, σαν ένας άνθρωπος με χαρίσματα, σαν πολιτικός με ευγλωττία, σαν ένας εκκλησιαστικός που θα σε συναρπάσει με τις ομιλίες του.

Πώς θα καταλάβουμε ότι πίσω του σε μια τέτοια περίπτωση βρίσκεται ο διάβολος. Όταν ο λογισμός είναι κακός εντάξει τον απορρίπτουμε, όταν όμως έρχεται έτσι σαν καλή σκέψη; Και είναι από τον διάβολο; Τι θα κάνουμε; Γιατί λέει και η Αγία Γραφή: (έστιν οδός, ή δοκεί παρά ανθρώποις ορθή είναι, τα δε τελευταία αυτής έρχεται εις πυθμένα άδου )“ Εστίν οδαί έτι δοκούσαι αγαθαί τα δε έσχατα αυτών εις πυθμένα Άδου”.

Φαίνονται δρόμοι που τους ξεκινάς και είναι ωραίο και καλό και στο τέλος σε περιμένει ο θάνατος. Πώς θα το καταλάβουμε αυτό ώστε να μην ξεκινήσουμε αυτόν τον καλό δρόμο, που θα μας οδηγήσει στον θάνατο; Για το πρώτο, πώς θα αντιμετωπίσουμε και θα απορρίψουμε έναν κακό λογισμό, θα σας δώσω ένα μικρό σχέδιο, ένα σχέδιο εξέλιξης του λογισμού, που είναι απλό για να μπορείτε να το θυμάστε.

Ο κάθε λογισμός έχει μία εξέλιξη. Για παράδειγμα, περνάμε έξω από ένα πορνείο, ή βλέπουμε ένα πορτοφόλι, μας έρχεται ο λογισμός, έμπα ή παρ' το. Αυτό το στάδιο της σκέψης του λογισμού λέγεται προσβολή. Μας προσβάλει, επιτίθεται, μας χτυπάει. Εσύ την απορρίπτεις την σκέψη, λες: όχι δεν θα μπω. Δε θα το βάλω στην τσέπη μου το πορτοφόλι που βρήκα. Ο λογισμός ξανά επιμένει, έμπα να δεις πώς είναι, μπορεί να 'ναι καμιά καλή. Το πορτοφόλι φαίνεται φουσκωμένο, δε θα έχασε και πολλά αυτός που το έχασε. Φαίνεται να τα 'χει. Ξαναδιώχνεις το λογισμό, θα πεις: όχι. Ξανάρχεται ο λογισμός. Το πρώτο ήταν η προσβολή. Δεν έχουμε ενώπιον του Θεού ευθύνη για αυτή την άσχημη σκέψη όσο αμαρτωλή και να είναι για αυτόν τον άσχημο λογισμό. Ενώπιον του Θεού είμαστε αθώοι. Μετά ο λογισμός έρχεται - τον διώχνουμε, έρχεται - τον διώχνουμε.

Το δεύτερο στάδιο, είναι η πάλη. Παλεύουμε με τον λογισμό, για το πρώτο δεν είμαστε υπεύθυνοι για την προσβολή, για την πάλη όχι μόνο δεν είμαστε υπεύθυνοι αλλά θα στεφανωθούμε από τον Θεό. Θα πάρουμε μισθό από τον Θεό, επειδή παλεύουμε διώχνουμε τον λογισμό, κάτι που πολλές φορές είναι επώδυνο για μάς, γιατί θέλουμε να κάνουμε αυτό που μας σπρώχνει η επιθυμία μας και μας τραβάει ο λογισμός και εμείς για την αγάπη του Χριστού δεν θα το κάνουμε. Θα 'χουμε μισθό από το Θεό. Από αυτή την πάλη θα σωθούμε.

Εάν τώρα αρχίσουμε μέσα στο μυαλό μας να το συζητάμε και να λέμε: Εντάξει θα μπω, να την δω μπορεί να 'ναι καμιά καλή, δε θα κάνω τίποτα να δω απλώς πώς είναι και θα βγω, ή θα πάρω το πορτοφόλι και θα κάνω και καμιά ελεημοσύνη, πολλά έχει μέσα, θα κρατήσω κάτι λίγα, θα κάνω και ένα καλό.

Προσέξετε από αυτό το στάδιο και μετά αρχίζει η ενοχή μας. Δεν είμαστε ακόμα ένοχοι, αρχίζει η ενοχή, λέγεται συνδυασμός, προσπαθούμε να μπαλώσουμε τα πράγματα, προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τα πράγματα, από εκεί αρχίζει η ενοχή μας. Η αρχή, από την στιγμή που θα πούμε: “Θα μπω”, από την στιγμή που θα πούμε: “Το πήρα και το έβαλα στην τσέπη”, τελείωσε η ιστορία. Ενώπιον του Θεού είμαστε ένοχοι.

Δεν έχει σημασία αν δεν μπούμε μέσα αν μπούμε ή αν θα το πάρουμε ή όχι. Αυτό πια εξαρτάται από εξωτερικούς παράγοντες. Μπορεί να περάσει κάποιος, να μας δει, μας βλέπει, να ντραπούμε και να φύγουμε. Να μη μπούμε στο πορνείο. Δεν έχει σημασία, το κακό μέσα στο μυαλό μας έχει γίνει. Αυτά είναι τα τέσσερα στάδια του λογισμού, η προσβολή, η πάλη, ο συνδυασμός και η συγκατάθεση.

Από την συγκατάθεση ξεκινάνε όλα, δεν υπάρχει κακό που κάνετε, που κάνουμε, εάν δεν έχουμε συμφωνήσει πρώτα μέσα στο μυαλό μας να το κάνουμε, αν δεν έχουμε συγκατατεθεί να το κάνουμε. Λίγα είναι τα κακά, λίγα είναι τα εγκλήματα, λίγες είναι οι αμαρτίες που κάνουμε από απροσεξία επειδή ήμασταν αφηρημένοι, επειδή μας βρήκε ο διάβολος απρόσεκτους. Τις περισσότερες φορές έχουμε συμφωνήσει μέσα μας να κάνουμε το κακό και το κάνουμε.

Εάν λοιπόν δεν γίνει μέσα μας το κακό δε θα γίνει ποτέ ούτε έξω μας. Αυτό εννοούσε ο Χριστός όταν έλεγε, ότι όποιος δει γυναίκα και “επιθυμήσαι αυτήν, ήδη εμοίχευσε αυτήν εν τη καρδίαν του”. Γι αυτό λέει στη Γραφή το Πνεύμα του Θεού: “ο μισών τον αδελφόν αυτού, ανθρωποκτόνος εστί” αυτός που μισεί τον αδελφό του τον έχει σκοτώσει μέσα του. Θα κριθεί σα δολοφόνος, και μιλάνε οι πατέρες της εκκλησίας περί του φθόνου του δυνάμει φόνου.

Όταν φθονείς κάποιον, όταν ζηλεύεις κάποιον, ήδη μέσα σου τον έχεις σκοτώσει, είναι εν δυνάμει φόνος. Γι αυτό επέμενε ο Χριστός, καθαρίστε πρώτα το μέσα του ποτηριού και θα 'ναι καθαρό και το απέξω. Διαφορετικά όσο καλοί και να φαινόμαστε απέξω λέει, θα 'σαστε σα τους τάφους, που λάμπουνε,αστράφτουν από τα μάρμαρα απ' έξω και από μέσα είναι σκουλήκια κόκκαλα και αράχνες.

Γι αυτό δίνουμε τόση μεγάλη σημασία στους λογισμούς. Είπαμε τα στάδια του λογισμού, είναι τέσσερα. Θα πούμε και τέσσερις τρόπους αντιμετώπισης. Αυτά όλα μπορεί να διανθιστούνε και να διακλαδωθούνε. Μένουμε απλώς σε ένα σκελετό και αυτά που λέμε είναι εντελώς τηλεγραφικά. Απλώς ένα σχεδιάγραμμα για να μπορούμε να το θυμόμαστε, πώς θα αντιμετωπίσουμε τον λογισμό. Τον αποκρούουμε μιας εξ αρχής. Να μην αφήνουμε ευκαιρία να πιάσει ρίζα μέσα μας. Μόλις μας έλθει ο λογισμός τον διώχνουμε αμέσως όταν φαίνεται ότι είναι κακός. Όταν ξέρεις ότι είναι κακός, διώχτον αμέσως. Πριν δυναμώσει μέσα σου. Είναι σαν να ξέρεις ότι έρχεται τώρα κάποιος δολοφόνος να σε σκοτώσει και χτυπά την εξώπορτα του κήπου, την εξώπορτα του σπιτιού. Εάν δεν του ανοίξεις, είναι πολύ μακρυά. Είσαι ασφαλισμένος. Αν τον αφήσεις να περάσει την εξώπορτα και αρχίσει να χτυπά την πόρτα του σπιτιού, έχει πλησιάσει πιο πολύ.

Τώρα για να τον διώξεις πρέπει να τον βγάλεις και από την αυλή. Αν του ανοίξεις και την πόρτα κι ανέβει επάνω κι αρχίσει να χτυπά την πόρτα του δωματίου που είσαι, από κει και μετά είναι ακόμα πιο δύσκολο να τον βγάλεις έξω. Αν του ανοίξεις και την πόρτα και αρχίσεις να παλεύεις ακόμα πιο δύσκολο.
Το ίδιο γίνεται και με μια αρρώστια. Σού λέει ο γιατρός: Είσαι στην αρχή της αρρώστιας σου, πάρε αυτά τα χάπια, μια μικρή θεραπεία”. Κάνεις υπακοή σώζεσαι. Δεν κάνεις; Χειροτερεύεις, θα χρειαστείς περισσότερα χάπια, περισσότερη αντιβίωση περισσότερη θεραπεία. Δε θα την κάνεις και αυτή; Θα φτάσεις στην εγχείρηση. Δεν ξέρεις αν θα ζήσεις στο τέλος. Γι' αυτό μιας εξ αρχής όταν ξέρουμε ότι κάτι είναι κακό δεν έχουμε δικαιολογία, το διώχνουμε αμέσως. Δεν σκεπτόμαστε άσχημα, δεν δεχόμαστε κακούς συλλογισμούς, κακές σκέψεις
 Τού π. Νίκωνα, Νέα Σκήτη