ΠΟΙΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ;

Κάθε βράδυ, στο τέλος μιας κουραστικής ημέρας, πέφτουμε στο κρεβάτι εξαντλημένοι για να βυθιστούμε στο αναζωογονητικό βασίλειο του ύπνου και των ονείρων. Αναζωογονητικό; Οχι πάντα. Συχνά, την όντως αναζωογονητική και χαλαρωτική λειτουργία του ύπνου ανατρέπει η εισβολή του εφιάλτη, των «κακών ονείρων» τα οποία προκαλούν έντονο άγχος ή και πανικό στα θύματά τους. Κάποτε πιστεύαμε ότι αυτοί οι απρόσκλητοι νυχτερινοί εισβολείς ήταν θεόπεμπτοι κομιστές μηνυμάτων ή προειδοποιήσεων για το μέλλον του ονειρευόμενου.
Στην πιο πεζή και ατομικιστική εποχή μας, αντίθετα, ερμηνεύονται ως εκδηλώσεις των ασυνείδητων φόβων και των απωθημένων τραυματικών εμπειριών που βιώσαμε κατά την παιδική μας ηλικία (ψυχαναλυτική ερμηνεία).

Σήμερα, όσοι θεωρούν ότι η προσφυγή στο ατομικό ή συλλογικό ασυνείδητο αποτελεί ανεπαρκή εξήγηση της προέλευσης και της επίδρασης των εφιαλτικών ονείρων στη ζωή μας, μπορούν να αναζητήσουν κάποιες πιο αντικειμενικές εξηγήσεις στις εντυπωσιακές έρευνες των σύγχρονων νευροεπιστημών και, μέσα από αυτές, τη «θεραπεία» για τις τακτικές επισκέψεις του εφιάλτη
Σύμφωνα με την αρχαιοελληνική μυθολογική σκέψη, ο Υπνος και τα αδέλφια του τα Ονειρα ήταν παιδιά της θεάς Νυκτός.

Προσωποποιώντας τις βασικές λειτουργίες του ύπνου και των ονείρων με αυτό το σκοτεινό γένος, η μυθολογική σκέψη μάς υπενθυμίζει όχι μόνο την ερεβώδη προέλευση αλλά και την εγγενή αδιαφάνεια αυτών των φαινομένων. Ισως γι' αυτό χρειάστηκαν πάνω από 2.500 χρόνια για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε τις πρώτες εύλογες μη μυθολογικές εξηγήσεις σχετικά με τη φυσιολογία του ύπνου και τη λειτουργία των ονείρων.

Πράγματι, μόνο κατά τα μέσα του εικοστού αιώνα, χάρη στις πρωτοποριακές έρευνες των Aserinski και Kleitman στις ΗΠΑ, ανακαλύψαμε ότι ο καθημερινός κύκλος «ύπνου-εγρήγορσης» δεν αποτελείται από δύο σαφώς διαχωρισμένες φάσεις -κάποιος μπορεί να είναι είτε ξύπνιος είτε κοιμισμένος- αλλά από τουλάχιστον τρεις: ξύπνιος, βαθιά κοιμισμένος και ονειρευόμενος.

Επομένως, τα όνειρα αποτελούν την τρίτη ξεχωριστή κατάσταση της νοητικής μας ζωής.

Μια ιδιαίτερη κατάσταση με τις δικές της λειτουργίες, για την εκτέλεση των οποίων απαιτείται η ενεργοποίηση συγκεκριμένων εγκεφαλικών δομών.

Οι περισσότεροι άνθρωποι περνούν το ένα τρίτο της ζωής τους κοιμώμενοι, ενώ περίπου το ένα τέταρτο του ύπνου συνοδεύεται από όνειρα. Είναι λοιπόν σαφές ότι τόσο ο ύπνος γενικά όσο και τα όνειρα ειδικότερα αποτελούν έναν ασφαλή δείκτη της καλής βιο-ψυχολογικής μας υγείας.

Η πύλη των ονείρων .

Το ότι περνάμε το ένα τρίτο της ζωής μας κοιμώμενοι προφανώς αποδεικνύει ότι ο «ύπνος» είναι απαραίτητος για τη λειτουργία του οργανισμού μας. Πώς, όμως, πραγματοποιείται αυτή η λειτουργία και πώς σχετίζεται με τα όνειρα;

Ο κύκλος ύπνου-αφύπνισης καθοδηγείται από ένα βιολογικό ρολόι, ένα κιρκάδιο στοιχείο, δηλαδή μια ρυθμιστική δομή κρυμμένη στα βάθη του εγκεφάλου, για την ακρίβεια στον υπερχιασματικό πυρήνα του υποθαλάμου. Η δομή αυτή συγχρονίζεται από τις ακτίνες του φωτός και υποδεικνύει στον οργανισμό μας πότε θα πρέπει να κοιμηθεί και πότε να ξυπνήσει.

Ακούγεται αρκετά απλό και μηχανικό, στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για μια εξαιρετικά πολύπλοκη διεργασία που επηρεάζεται και από άλλες μεταβλητές: ψυχολογική διάθεση, κούραση, κοινωνικές ανάγκες, κατανάλωση διεγερτικών ουσιών (π.χ. καφές).

Ας δούμε τώρα τι ακριβώς συμβαίνει μέσα στον εγκέφαλό μας όταν το βράδυ ξαπλώνουμε να κοιμηθούμε. Το σώμα μας αρχίζει να χαλαρώνει, ο εγκέφαλός μας εισέρχεται σταδιακά στο πρώτο στάδιο του ορθόδοξου ύπνου ή, όπως αποκαλείται, ύπνος όχι REM (Non REM). Πρόκειται για μια μεταβατική κατάσταση κατά την οποία τα εγκεφαλικά μας κύματα αποκτούν μεγαλύτερο εύρος και γίνονται πιο αργοκίνητα (Φάση 1). Παράλληλα με τη μυϊκή χαλάρωση, την πτώση της θερμοκρασίας και τη μείωση του καρδιακού ρυθμού, σε αυτό το δεύτερο στάδιο, που διαρκεί περισσότερο, η συχνότητα των εγκεφαλικών κυμάτων μειώνεται ενώ σε αυτά παρεμβάλλονται σύντομα και παράξενα εγκεφαλικά κύματα υψηλότερης συχνότητας (Φάση 2). Κάνουν την εμφάνισή τους ακόμη πιο αργοκίνητα κύματα ακόμη μεγαλύτερου εύρους: ο βαθύς ύπνος έχει μόλις αρχίσει (Φάση 3). Η φάση 4 που ακολουθεί αποτελεί συνέχεια της Φάσης 3. Καταγράφονται μόνο πολύ αργά εγκεφαλικά κύματα, όλες οι αναζωογονητικές λειτουργίες του ύπνου βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη (Φάση 4). Και τα όνειρα πότε τα βλέπουμε; Αυτά δεν εμφανίζονται σε κανένα από τα προηγούμενα τέσσερα στάδια του βαθέος ύπνου. Τα όνειρα κάνουν την εμφάνισή τους αποκλειστικά στην επόμενη Φάση 5 που ακολουθεί τις προηγούμενες.

Πρόκειται για τη λεγόμενη φάση REM του «παράδοξου ύπνου». Ο ύπνος σε αυτή τη φάση ονομάζεται «παράδοξος» επειδή ένας εγκέφαλος σε σχεδόν πλήρη εγρήγορση συνοδεύει ένα βαθιά κοιμισμένο σώμα (Φάση 5). Ξαφνικά τα αργά κύματα εξαφανίζονται. Μια έντονη εγκεφαλική δραστηριότητα συνοδεύει την πλήρη μυϊκή ατονία: η δημιουργία των ασύνδετων μεταξύ τους ονειρικών σκηνών έχει αρχίσει. Τυπικό χαρακτηριστικό αυτής της φάσης REM ή παράδοξου ύπνου είναι οι γρήγορες κινήσεις των ματιών, εξ ου και το ακρωνύμιο REM (Rapid Eye Movements).

Και ενώ οι ερευνητές δεν έχουν καταφέρει ακόμη να εντοπίσουν σε επίπεδο νευρωνικών ομάδων τις ονειρικές σκηνές που βλέπουμε στον ύπνο μας, έχουν, ωστόσο, μια αρκετά σαφή εικόνα των ευρύτερων εγκεφαλικών δομών που ενεργοποιούνται όταν ονειρευόμαστε. Ισως ακούγεται ελάχιστα ποιητικό, η εμφάνιση των πιο ωραίων ή εφιαλτικών μας ονείρων να προϋποθέτει την επιλεκτική ενεργοποίηση-απενεργοποίηση συγκεκριμένων εγκεφαλικών δομών. Ολα όμως δείχνουν ότι ο εγκέφαλος είναι η μοναδική «πύλη» ή ακριβέστερα η μηχανή των ονείρων!

Οταν ο τρόμος εισβάλλει στη νυχτερινή μας ζωή .

Η συστηματική έρευνα της «ονειρογόνου» φάσης REM στους ανθρώπους έδειξε ότι αυτή εμφανίζεται ήδη από την εμβρυϊκή ηλικία, ενώ στα νεογέννητα και τα βρέφη καταλαμβάνει το 80% του συνολικού χρόνου που κοιμούνται!

Οσο μεγαλώνουμε, η πλούσια σε όνειρα φάση REM στη διάρκεια του ύπνου μειώνεται σταδιακά: από τις 8 ώρες που διαρκεί στα νεογέννητα περιορίζεται στα 60-90 λεπτά στους ενήλικες.

Ισως γι' αυτό τα άτομα που ενοχλούνται συχνότερα από εφιαλτικά όνειρα είναι τα μικρά παιδιά και οι έφηβοι. Πράγματι, περίπου το 70% των παιδιών παραπονιούνται για τις άκρως ανησυχαστικές ή και τρομακτικές νυχτερινές επισκέψεις των απειλητικών «φαντασμάτων». Αλλά και μεταξύ των ενηλίκων δεν είναι λίγοι αυτοί που παραδέχονται ότι εξαιτίας των εφιαλτικών ονείρων χάνουν συχνά τον ύπνο τους (περίπου το 5-6 %). Στις περισσότερες περιπτώσεις πρωταγωνιστές στους νυχτερινούς εφιάλτες είναι γήινα και όχι απόκοσμα πλάσματα.

Οπως διαπιστώθηκε πρόσφατα από σχετικές έρευνες, ακόμη και στα πιο εφιαλτικά όνειρα των παιδιών και των νέων συνήθως η απειλή έχει τη μορφή συνηθισμένων ανθρώπινων πλασμάτων και μόνο σπάνια εμφανίζονται πλάσματα της φαντασίας, όπως π.χ. μάγισσες ή τέρατα. Υπό αυτή την έννοια, οι εφιάλτες μας είναι τόσο τρομακτικοί επειδή, κατά κανόνα, μας φαίνονται απολύτως ρεαλιστικοί! Οι εφιάλτες μας συνδέονται πάντα με την ονειρογόνο φάση REM και γι' αυτό θυμόμαστε λεπτομερώς, ακόμη και μετά από αρκετά χρόνια, ό,τι είδαμε ή αισθανθήκαμε στη διάρκεια ενός τρομακτικού ονείρου.

Πώς όμως μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς τέτοια επίμονα εφιαλτικά όνειρα; Αυτό που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κάνει είναι να απωθήσει το τρομαχτικό όνειρο. Οπως συμβαίνει και με όλες τις άλλες ανθρώπινες φοβίες -π.χ. αραχνοφοβία, κυνοφοβία κ.ο.κ.- το να μην αναγνωρίζει κανείς αυτόν τον στοιχειώδη κανόνα έχει πάντα δραματικές συνέπειες: διαιωνίζει και ενισχύει τα αυτοκαταστροφικά αισθήματα φόβου και τρόμου. Βέβαια, όταν το υποκείμενο των ονείρων βρίσκεται αντιμέτωπο με τους νυχτερινούς εφιάλτες του παρακάμπτει συνήθως τους φόβους του με την απλοϊκή αλλά καθησυχαστική σκέψη ότι «πρόκειται μόνο για ένα όνειρο». Η πλειονότητα των εφήβων, οι τρεις στους τέσσερις σύμφωνα με σχετικές έρευνες, παραδέχτηκαν ότι η «στρατηγική» τους για την αντιμετώπιση των εφιαλτών ήταν να τους λησμονούν το ταχύτερο δυνατόν. Με άλλα λόγια, συνήθως δραπετεύουν από τους φόβους τους χωρίς να δοκιμάσουν να τους αντιμετωπίσουν ή να τους κατανοήσουν. Για τα περισσότερα άτομα το να έχουν συχνά εφιαλτικά όνειρα φαίνεται απολύτως φυσικό! Μολονότι στα ενήλικα κυρίως άτομα αυτό έχει σημαντικές συνέπειες στη ζωή και την εργασία τους, στα μικρότερα παιδιά η συχνή άρνησή τους να πάνε για ύπνο μπορεί να σχετίζεται με τον φόβο των εφιαλτών.

Όποιος όμως, ανεξαρτήτως ηλικίας, υποφέρει από συχνούς εφιάλτες (πάνω από έναν την εβδομάδα) οφείλει οπωσδήποτε να το αντιμετωπίσει. Μια πρώτη αρκετά απλή μέθοδος είναι αυτή που επινόησε ο Barry Krakov, Αμερικανός ερευνητής που εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού. Αυτή η μέθοδος «θεραπείας μέσω φαντασιακής ανάκλησης» (imagery rehearsal therapy), συνίσταται σε μια σειρά από διαδοχικά βήματα.

Βήμα πρώτο, το θύμα των συχνών εφιαλτών ανακαλεί στο νου του όλες τις λεπτομέρειες του τρομακτικού ονείρου και τις αποθηκεύει στη μνήμη του: αναβιώνει, ζωγραφίζει και καταγράφει, αν μπορεί, ή διηγείται στους γονείς του την τρομακτική εμπειρία του.

Κατά το δεύτερο βήμα πρέπει να επινοήσει μια διαφορετική κατάληξη του εφιάλτη, η οποία πρέπει να έχει για τον ίδιο «ευτυχές τέλος».

Το τρίτο βήμα είναι να επεξεργαστεί στρατηγικές υπέρβασης του φόβου. Επί δύο εβδομάδες θα πρέπει κάθε μέρα για περίπου είκοσι λεπτά να «προβάλλει» μέσα του συνειδητά και με κάθε λεπτομέρεια το τροποποιημένο σενάριο με το ευτυχές τέλος.

Αυτό, με κάποιο «μαγικό»τρόπο, επηρεάζει και μεταμορφώνει τους εφιάλτες που βλέπει τη νύχτα: σταδιακά γίνονται λιγότερο απειλητικοί με θετικά αποτελέσματα στη νυχτερινή ανάπαυση του ατόμου.

Απ' ό,τι φαίνεται η τεχνική αυτή, του τύπου «κάν' το μόνος σου», έχει συχνά πολύ ευεργετικά αποτελέσματα, αν όμως οι εφιάλτες σας επιμένουν να σας επισκέπτονται συχνά και να σας τρομοκρατούν, τότε καλό θα ήταν να επισκεφθείτε κάποιον ειδικό ψυχοθεραπευτή.

Οι ταινίες τρόμου και τα βίαια βιντεοπαιχνίδια προκαλούν εφιάλτες;Κάποτε οι συμπαθείς και ανήσυχες μαμάδες έλεγαν στα παιδιά τους:

«Μη δεις αυτή την ταινία γιατί θα σου προκαλέσει εφιάλτες».

Σήμερα, η κατάσταση είναι πολύ πιο ανεξέλεγκτη, όχι μόνο γιατί οι ταινίες τρόμου προβάλλονται συχνά από την τηλεόραση σε ώρες υψηλής ακροαματικότητας, αλλά κυρίως επειδή κάποια εξαιρετικά βίαια βιντεοπαιχνίδια γοητεύουν το φαντασιακό των περισσότερων παιδιών. Φαινομενικά «αθώα παιχνίδια», που επηρεάζουν και διαμορφώνουν τον ψυχικό κόσμο των παιδιών, δεν υπόκεινται στον έλεγχο των γονιών.
Ατελείωτες σελίδες έχουν γραφτεί γύρω από αυτό το νέο κοινωνικό φαινόμενο.

Και το δυστύχημα είναι ότι ακόμη και μεταξύ των ειδικών που το μελετούν από χρόνια δεν υπάρχει ομοφωνία για το κατά πόσο αυτές οι βίαιες ταινίες ή τα παιχνίδια επηρεάζουν την ομαλή ψυχική ανάπτυξη των παιδιών, και κατά συνέπεια για το αν τους προκαλούν νυχτερινούς εφιάλτες. Πλήθος ερευνών υποδεικνύουν ότι τα περισσότερα παιδιά που εκτίθενται καθημερινά επί αρκετές ώρες στη βία της μικρής οθόνης της τηλεόρασης ή του υπολογιστή κοιμούνται λιγότερο ή χειρότερα, ενώ συχνά τρομοκρατούνται από βίαια όνειρα. Η εμπειρική αυτή διαπίστωση δεν αποτελεί ωστόσο και αδιαμφισβήτητη απόδειξη ότι για τον ταραγμένο ύπνο των παιδιών ευθύνονται αποκλειστικά αυτές οι ταινίες ή τα βιντεοπαιχνίδια. Σημαντική ή και μεγαλύτερη ευθύνη μπορεί να έχει π.χ. η οικογενειακή βία και ανισορροπία που βιώνουν στο σπίτι. Μια πρόσφατη διάσημη έρευνα του David Foulkes, στο Πανεπιστήμιο Georgia Mental Health Institute της Ατλάντα, φαίνεται να ενισχύει τις παραπάνω επιφυλάξεις σχετικά με την πραγματική επιρροή των βίαιων ταινιών στα παιδιά. Πράγματι, αυτός ο ερευνητής έδειξε σε μια μεγάλη ομάδα παιδιών εναλλάξ μια ιδιαίτερα βίαιη ταινία γουέστερν και μια εντελώς αθώα ταινία. Διαπίστωσε έτσι ότι οι σκηνές βίας του φιλμ γουέστερν δεν επηρέαζαν καθόλου τα όνειρα των παιδιών που συμμετείχαν. Ανάλογα πειράματα έχουν πραγματοποιηθεί και στην Ευρώπη με τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα. Ας κλείσουμε τέλος με ένα παράδοξο που προέκυψε από κάποιες ευρωπαϊκές έρευνες: οι βίαιες ταινίες και τα τρομαχτικά βιντεοπαιχνίδια γεννούν λιγότερους εφιάλτες στον ύπνο των παιδιών απ' ό,τι η ανάγνωση ενός καλογραμμένου τρομαχτικού βιβλίου!

Αναρτήθηκε από Cocktail News
Πηγή: Ελευθεροτυπία

Εγκεφαλικές δονήσεις «Αλφα»

Οι συχνότητες των εγκεφαλικών κυμάτων σχετίζονται με την ψυχολογική αλλά και με την φυσιολογική πλευρά μιας οποιασδήποτε δραστηριότητας κάνουμε , και μπορούν αυτές να διαχωριστούν σε τέσσερις διαφορετικές περιοχές συχνοτήτων.

Αυτές είναι η Βήτα, η Άλφα, η Θήτα και η Δέλτα.
Τα εγκεφαλικά κύματα στην περιοχή Βήτα έχουν τις υψηλότερες συχνότητες (15 έως 30 ΗΖ) και αναπτύσσονται ευρύτατα όταν μία φυσική δραστηριότητα του ανθρώπου βρίσκεται σε ένταση ή ταραχή ή άγχος και χωρίς βέβαια να συγκεντρώνεται σε αυτή την δραστηριότητα. Έτσι λοιπόν τα κύματα της περιοχής Βήτα επηρεάζουν την έκβαση μίας κατάστασης, καθώς εμφανίζονται με την μορφή των ακραίων συναισθημάτων που αναφέραμε.
Η επόμενη συχνότητα, Άλφα, των εγκεφαλικών κυμάτων (7 έως 15 ΗΖ), υποδηλώνει μία κατάσταση αφύπνισης μεν, αλλά με μία φυσική χαλάρωση. Αυτή είναι η ιδανική κατάσταση, για την εισαγωγή στο «κομπιούτερ» που λέγεται εγκέφαλος, των πληροφοριών που εμείς θέλουμε. Σε αυτό το επίπεδο της συχνότητας των Άλφα είναι το ιδανικό επίπεδο που μπορούμε να εισάγουμε με απόλυτη επιτυχία σημαντικά στοιχεία για οτιδήποτε θέλουμε . Είναι επίσης ένα εσωτερικό συνειδητό επίπεδο, στο οποίο υπάρχει η δυνατότητα ελέγχου της σκέψης.
Κατόπιν ακολουθεί το κατώτερο επίπεδο συχνοτήτων των εγκεφαλικών κυμάτων με τη Θήτα (3 έως 7 ΗΖ) και Δέλτα (1 έως 3 ΗΖ). Η δραστηριότητα στο επίπεδο Θήτα, υποδηλώνει τη χρήση της μνήμης και του οραματισμού.
Στη Δέλτα, τα εγκεφαλικά κύματα, αναπτύσσονται κατά την διάρκεια του ύπνου και της βαθιάς χαλάρωσης. Σε μια κατάσταση ύπνωσης είναι εκείνο το επίπεδο που δραστηριοποιείται πλέον το ασυνείδητο.
Ο εγκέφαλός μας λοιπόν δονείται και παράγει κύματα. Όταν είμαστε στην συνηθισμένη κατάσταση εγρήγορσης, δηλαδή ξύπνιοι, τότε δονείται σε συχνότητες ανάμεσα σε 14 έως 20 hz. Όταν είμαστε σε ένταση μπορεί να ξεπερνά τα 20 hz. Είναι το επίπεδο Βήτα.

Όταν κοιμόμαστε όμως η συχνότητα πέφτει κάτω από τα 7 hz. Είναι το επίπεδο Θήτα.
Ίσως θα έχετε προσέξει ότι συχνά μόλις ανοίγουμε τα μάτια μας, πριν ξυπνήσουμε καλά - καλά, έχουμε φύγει από τον ύπνο, αλλά ο νους μας δεν λειτουργεί όπως όταν είμαστε σε σχετική εγρήγορση. Εκεί στο μεταίχμιο ύπνου - ξύπνιου ο νους μας, δονείται σε συχνότητα 7 έως 14 hz. Αυτή η συχνότητα ονομάζεται “Άλφα”.

Η ονομασία προέρχεται από ιατρικούς κύκλους.

Σε αυτή την συχνότητα το σώμα και ο νους βρίσκονται σε κατάσταση βαθιάς χαλάρωσης. Παρατηρήθηκε ότι οι περισσότεροι που εξασκούν κάποια μορφή διαλογισμού (όχι όλοι) όταν διαλογίζονται, ο νους τους δονείται στην συχνότητα Άλφα. (θα το συναντήσετε και σαν επίπεδο Άλφα).
Όταν βρισκόμαστε σε αυτή την συχνότητα η νοητική μας δραστηριότητα μεταβάλλεται. Ενεργοποιείται εντονότερα το δεξιό ημισφαίριο του εγκεφάλου μας. Σε αυτό φαίνεται να εδράζονται οι “συνθετικές” λειτουργίες ενώ το δεξί μας στεγάζει κυρίως τις “αναλυτικές”.Τι εννοούμε αναλυτικές και τι συνθετικές. Με τις αναλυτικές λειτουργίες ο νους χρησιμοποιεί το σύνολο των απαραίτητων στοιχείων, για να συνθέσει μια εικόνα, ενώ με τις συνθετικές από ένα μικρό σχετικά σύνολο πληροφοριών, συνάγονται συμπεράσματα για το όλον. Για παράδειγμα η ποίηση γίνεται αντιληπτή κυρίως με την βοήθεια του δεξιού ημισφαιρίου, ενώ το αριστερό προτιμά τον πεζό λόγο (η γλώσσα γενικότερα πάει αριστερά).
Μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τις ιδιότητες του δεξιού ημισφαιρίου με κατάλληλες νοητικές ασκήσεις. Την κατάσταση βαθιάς χαλάρωσης, στο επίπεδο άλφα, πολλοί την ονομάζουν διαλογισμό και μάλιστα ενεργητικό διαλογισμό.
Όταν είμαστε σε βαθιά χαλάρωση, στο επίπεδο άλφα, η κριτική μας ικανότητα υπολειτουργεί. Στην κατάσταση βαθιάς χαλάρωσης, οι σκέψεις αραιώνουν. Για κάποια μικρά ή μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα σταματούν. Τον περισσότερο χρόνο ο νους μας κατακλύζεται από σκέψεις. Οι σκέψεις οργανωμένες σε αλυσίδες ανασύρονται από την μνήμη και παρελαύνουν χωρίς να τις ελέγχουμε και πολύ. Στο επίπεδο άλφα, οι αλυσίδες λιγοστεύουν, μερικές “σπάνε”, δηλαδή δεν ακολουθούν τους συνηθισμένους δρόμους.Μοιάζει σαν η μνήμη να υπολειτουργεί, αν και η στοχευόμενη αναζήτηση στη μνήμη, αναδρομή, βελτιώνεται. Όταν βρισκόμαστε στο επίπεδο άλφα, αυξάνεται η κατανόησή μας. Μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα κάτι που μας ενδιαφέρει.
Ακούγεται περίεργο, είμαστε συνηθισμένοι να συνδέουμε την λέξη καταλαβαίνω με την λέξη κρίνω, σκέπτομαι, θυμάμαι, έχω άποψη... Όμως αν ασκηθείτε και προσέξετε, θα δείτε ότι η κατανόηση συχνά προηγείται, μετά έρχονται οι σκέψεις να μεταφράσουν με λέξεις την εικόνα σε γνώση, να την συγκρίνουν και να ληφθούν αποφάσεις. Ίσως με αυτό να σχετίζεται και η φήμη ότι, πολλές ανακαλύψεις ήρθαν στον νου του εφευρέτη στον ύπνο του ή την ώρα που ξύπναγε. Ας αντικαταστήσουμε την κατανόηση με την λέξη διαίσθηση. Δεν είναι και τόσο μεγάλο λάθος. Οι περισσότερες από τις «διαισθητικές πληροφορίες» έρχονται στο επίπεδο άλφα και αποτελούν το αποτέλεσμα της επεξεργασίας περιορισμένων πληροφοριών για την εξαγωγή συμπερασμάτων με ανεπαίσθητο τρόπο.

Πώς γίνετε τώρα νά συνδέσουμε τά κύματα Άλφα μέ τήν επιρροή τών ονείρων.

Γιά το θέμα αυτό θά τά ξαναπούμε.

Περί ονείρων.

Κάθε τι που υπάρχει στη γη και ιδιαίτερα ο άνθρωπος, δεν είναι τίποτε άλλο παρά συμπυκνωμένες δυνάμεις ενέργειας, που βεβαιούνται με την ανακάλυψη της ραδιενέργειας, της πυρηνικής φυσικής του πρωτονίου του ηλεκτρονίου που ανέτρεψαν την υλιστική θεωρία η οποία σήμερα δεν θεωρείται απόλυτη αλλά είναι ταυτόσημη με την δύναμη και την ενέργεια διότι η ύλη μετατρέπεται σε ενέργεια αλλά και η ενέργεια σε ύλη.

Εξετάζοντας λοιπόν τον άνθρωπο έτσι και ιδιαιτέρως τις ενέργειες του εγκεφάλου του, παρατηρούμε ότι τα κύτταρα τούτου , περιλαμβάνουν εκτός των άλλων και κύτταρα μνήμης αλλά και κύτταρα κρίσης.

Τα κύτταρα αυτά κατά τον ύπνο δεν συνεργάζονται μεταξύ τους, όπως συμβαίνει στους γρηγορούντες αλλά λειτουργούν ελεύθερα και αυθόρμητα,

Έτσι το ΕΓΩ διασπάται ώστε ο κοιμούμενος δρα υπό πολλαπλή προσωπικότητα, ερωτά δε και απαντά εις εαυτόν ή αξιώνει να κάνει κάτι όσο αδύνατο και αν είναι αυτό.

Και αυτό πολλές φορές τυχαίνει να συντελείται.Τέτοιες διασπάσεις του ΕΓΩ παρατηρούνται και επί παραφρόνων. Πολλοί που νομίζουν ότι είναι ο Ναπολέων κατά τα λοιπά ορθολογίζονται!

Οι κατά τον ύπνο παραστάσεις εμφανίζονται. χωρίς τη λογική είναι κατ’ ανάγκη αποτέλεσμα οργανικών, ψυχικών καταστάσεων επιδρώντων πότε επί της μνήμης και πότε επί του υποσυνειδήτου.

Γι’ αυτούς τους λόγους παρατηρούνται παραλογισμοί, παράδοξα, ασύμβατα, ακόμη δε και τραγικά. Εδώ το υποσυνείδητο ή αν θέλετε η ψυχή έχει κάποια θέση ή δράση ανεξάρτητα από τα κύτταρα αλλά τούτο προϋποθέτει ιδιαιτέρα φυσιολογική υπόσταση του ατόμου όπως πχ. επί υστεροπαθών, μέντιουμ, που ευκόλως δέχονται επιβολή, έμμονο ιδέα ή ενόραση. Τέτοιες υπήρξαν οι εκάστοτε Πυθίες των διαφόρων μαντείων της αρχαιότητας. Αυτές, αναγκαίως παρθένες κατέπνιξαν το σεξουαλικό τους στοιχείο και έτσι έγιναν πολύ ευπαθείς σε τηλεπαθητικά φαινόμενα.

Εκείνος ο οποίος διακόρευε την παρθένα πυθία τιμωρίταν με θάνατον αυτή δε απεβάλλονταν από το ναό. -Οι ιερείς ήταν ικανότατοι διπλωμάτες.-

Τα όνειρα διακρίνονται από τα παράγωγα τους και ανήκουν σε μία από τις έξι κατηγορίες:

1. Όνειρα εξωτερικής επιδράσεως

2. >> εσωτερικής

3. >> Ψυχαναλυτικής

4. >> Υποβολής

5. >> Τηλεπάθειας

6. >> Ατομικά

Τα υπ’ αριθμόν 1) οφείλονται σε εξωτερικά γεγονότα όπως φόβοι, ταραχές και γενικά εκείνα όσα γεννήθηκαν υπό το κράτος εξωτερικών συνθηκών σε ξύπνια κατάσταση και εμφανίσθηκαν με ζωηρή αίσθηση στον ύπνο απάνω.

Τα υπ’ αρ. 2) οφείλονται σε εσωτερικά αίτια επιδρόντα μηχανικά στην καρδιά και διά της κυκλοφορίας επί των εγκεφαλικών κυττάρων τα οποία ηλεκτρικά φορτίζονται Παραδείγματα τέτοια είναι πολυφαγία, πείνα, δίψα, αντικανονική κατάκλιση στην οποία οφείλεται και ο εφιάλτης.Πολλοί ίσως να έχουνε ακούσει τη λαϊκή παροιμία < ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται >

Τα υπ’ αρθ.3) ερευνώνται βάση της ψυχαναλυτικής του Φρόιντ και. είναι όνειρα που οφείλονται σε ανεκπλήρωτους πόθους κυρίως δε σεξουαλικούς.

4) Σε αυτή τη κατηγορία ανήκουν άτομα υστερικά που υπόκεινται εύκολα σε άτομα ξένα που είναι πομποί, αυτοί δε δέκτες των ξένων αυτών θελήσεων.Το υποσυνείδητο αυτών των ατόμων τελεί υπό το κράτος της υποβολής το οποίον κατά τον ύπνο διεγείρεται και ανταποκρίνεται σε αυτή την επίδρασηΠαράλληλα συντρέχει και η ιδιότητα της πίστεως που ταυτίζεται με την αναφερθείσα κατάσταση της υποβολής και αυθυποβολής.Ο Χριστός όταν έλεγε ο έχων πίστη και βουνά δύναται να μετακινήσει γνώριζε ότι κάθε άνθρωπος μεταβάλλεται σε υπεράνθρωπο υπό την επήρεια τέτοιων δυνάμεων. Έτσι εξηγούνται πολλά θαύματα όχι μόνο στη δική μας θρησκεία αλλά και σε πολλές άλλες.

5) Τα εκ τηλεπάθειας οράματα, διοράσεις, προαισθήσεις, εμφανίζονται σπάνια σε άτομα με ειδική υπόσταση. Αυτά άσχετα αν κοιμούνται ή όχι, μπορούν να δεχτούν εξωτερικές <ψυχοβολίες> με τη προϋπόθεση ότι υπάρχει συντονισμός μεταξύ πομπού και δέκτη.Ο συντονισμός στα μήκη κύματος των τηλεοπτικών μέσων επιτυγχάνεται εύκολα με ένα κουμπάκι, αλλά ο συντονισμός στο ίδιο μήκος κύματος μεταξύ δύο ανθρώπων είναι τυχαίος. Παρ όλα ταύτα υπάρχουν ένα σωρό παραδείγματα τέτοια τυχαίας σύμπτωσης όπως μεταξύ φίλων.< απ’ το στόμα μου το πήρες>Ή από όνειρο που προηγήθηκε πριν τη διάρρηξη κάποιου σπιτιού όπου ο δέκτης ήταν κατά διαβολική σύμπτωση συντονισμένος στο ίδιο μήκος κύματος με τον πομπό που σκεπτόταν πώς να εκτελέσει τη διάρρηξη.

6 ) Τέλος τα ατομικά όνειρα είναι σπανιότατα διότι απαιτούνται ευνοϊκές συνθήκες ή εσωψυχικές δυνάμεις πολλές φορές ειδικές και ξεχωριστές για κάθε άνθρωπο, επομένως διόλου συγκεκριμένες. Κλασικό παράδειγμα του τύπου αυτού, είναι το όνειρο του Λίνκολ, προέδρου των Η.Π.Α. ο οποίος είδε στον ύπνο του ένα φέρετρο εντός του λευκού οίκου περιστοιχιζόμενο από στρατιώτες και λαό και θέλοντας να ακολουθήσει την πομπή, ερώτησε ποιος είχε πεθάνει. Μα… ο πρόεδρος του είπαν δολοφονήθηκε.. Με την απάντηση αυτή ξύπνησε και διηγήθηκε το όνειρο στους δικούς του. Ήταν τόσο ζωηρό που δεν μπόρεσε εκείνη τη νύκτα να κλείσει μάτι. Ύστερα από μερικούς μήνες δολοφονείτο, πράγματι.

Οι άνθρωποι αρχίζουν να βλέπουν όνειρα στην ηλικία των τεσσάρων ετών λόγω της εξέλιξης. Όταν μεγαλώσουν έχουν δει δύο και τρία όνειρα την ίδια νύχτα και παρ’ όλο που στη ηλικία των 50 ετών βλέπουν όλο και λιγότερα όνειρα, δεν παύουν ποτέ να ονειρεύονται.Και δεν είναι μόνο οι άνθρωποι αλλά και τα ζώα ονειρεύονται λ.χ. τα σκυλιά, οι γάτες και τα άλογα.

Σπανιότατα υπάρχουν άνθρωποι που δεν ονειρεύονται, και αυτοί οι λίγοι όταν αργότερα δουν όνειρο στη ζωή τους παθαίνουν τρομερό κλονισμό.

Όσο ποιο έξυπνος είναι ο άνθρωπος τόσο περισσότερα όνειρα βλέπει.

Ο εκ γενετής ηλίθιος δεν βλέπει καθόλου.

Οι γυναίκες ονειρεύονται περισσότερο από τους άνδρες και οι νευρωτικοί τύποι περισσότερο από τους ισορροπημένους. Ένας εφιάλτης αυξάνει τη πίεση του αίματος. Μπορεί σε σπάνιες περιπτώσεις να επιφέρει και ανακοπή καρδιάς.Οι υπνοβάτες οι οποίοι ενεργούν σύμφωνα με τα όνειρα τους, έχουν πολλές φορές προβεί σε πράξειςπου σκόπευαν να κάνουν από την προηγούμενη ημέρα.Αν και τα όνειρα δεν έχουν σχέση με το κοινό νου και τη λογική, μπορούν να δώσουν λύσεις σε πολλά προβλήματα που έχει στη σκέψη του ο άνθρωπος. Δεν ψεύδονται ποτέ για τα συναισθήματα μας και μπορούν να μας δώσουν πολλές βοηθητικές ενδείξεις για τα αισθήματα μας. Εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω ήταν το αίτιο που οδήγησε το Κάλχα στο χρησμό να θυσιάσει ο Αγαμέμνων τη κόρη του την Ιφιγένεια στην Αυλίδα.Και ο Θεός ακόμη φτάνει στο σημείο να δίνει οδηγίες στον Αβραάμ και τον Ιωσήφ μέσα από όνειρα.Ως φαίνεται διάλεξε τον καλλίτερο και τον ποιο πιστικό τρόπο.Είναι ποτέ δυνατόν, τα δύο βιβλία της χριστιανοσύνης να στηρίζονται σε όνειρα; και αοριστίες;

Όταν πολλοί άνθρωποι συμβαίνει να βλέπουν στα όνειρα τους καταστάσεις τις οποίες υποψιάζονται. Αυτό σημαίνει ότι η συνείδηση δεν κοιμάται τη νύχτα.Μου συνέβη και μένα όταν την επομένη πρωί-πρωί η γυναίκα μου, είπε ότι πάσχει από την επάρατη νόσο.
ἀπό ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΔΑΜΩΝ

ΔΗΜΟΘΟΙΝΙΑ
http://www.fourakis-kea.com/forum/index.php